Οι βαμβακοσυλλέκτες | B. Traven

Όπου σήμερα, μιλάμε  για την Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς, τη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη.

Τι έκπληξη κι αυτή! Μα ποιος είναι ο Ραλφ Ρότμαν; Πως και δεν έχει μεταφραστεί μέχρι τώρα κανένα άλλο έργο του στα ελληνικά;

Χωρίς να υπερβάλλουμε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Φελίξ Φενεόν ενσάρκωσε την πεμπτουσία του δανδισμού και αποτέλεσε πρότυπο διανοούμενου που έζησε κατά την περίοδο του fin-de-siècle.

Όπου σήμερα, διαβάζουμε το βιβλίο Σαν Βγω Απ’ Αυτή τη Φυλακή. Συλλογή διηγημάτων

Ανακαλύπτουμε τα πορτραίτα και τις εξομολογήσεις μεγάλων και σπουδαίων Ευρωπαίων σκηνοθετών.

Αν στα ζώα τούτο το σχήμα είναι λειτουργικό και απαραίτητο, δυστυχώς, πολύ δυστυχώς επικρατεί ακόμα σήμερα καθολικά στις κοινωνίες μας. Είναι τραγική η αδυναμία του ανθρώπου να απαλλαγεί από τις κυριολεκτικά ζωώδεις καθηλώσεις των φυλετικών και εξουσιαστικών ρόλων,

Επιτέλους, ένας άρρωστος πολιτισμός σε παραλυσία! Κανένα τρομο-κρατικό κτύπημα δεν θα είχε τέτοια επιτυχία. Και το επέφεραν «υγιείς» κυβερνήσεις.Και να που φθάσαμε επιτέλους στο μέλλον.Ιδίως τώρα που οι οικόσιτοι έχουν επιτέλους χρόνο – ακόμη και για να σκέπτονται.

Το σώμα. Οι αισθήσεις. Η μνήμη. Η καρδιά κι ο νους ευνοούν συνάψεις. Αλλά το πιο αλάνθαστο κριτήριο το έχει το σώμα.

Όπου σήμερα αποφασίσαμε να ξαναδούμε τον Κόσμο Ανάποδα μέσα από τα μάτια του Eduardo Galeano!
Στο δεύτερο μέρος αυτού του αφιερώματος φιλοξενούμε την μεταφράστρια του εμβληματικού βιβλίου «Ένας Κόσμος Ανάποδα» Γεωργία Ζακοπούλου.

Προσπαθούμε να δούμε που εντοπίζεται το πρόβλημα στο να είσαι συγγραφέας εν έτη 2020.

Η τέχνη αυτών των ηθοποιών ριζώνει στην ίδια την προσωπική βιογραφία τους, μεταφέροντας χυμούς ζωτικούς εκατέρωθεν.

Το θέατρο είναι χαράμισμα, μια σπατάλη, αλλά είναι και μια κοινωνικά αποδεκτή δραστηριότητα. Είναι φαινομενικά μη παραγωγικό, αλλά δικαιώνει τη συλλογική δουλειά.

Τόσο το Ξεφάντωμα στην Κόλαση όσο και το Εσκοριάλ, συνδυάζουν την ένταση του θεατρικού διαλόγου, το βάθος του φιλοσοφικού στοχασμού και τη σκοτεινή κωμικότητα.

Η Μικρή Ιστορία του Μεγάλου Θεάτρου και Στον Λαβύρινθο – ο Θεόδωρος Τερζόπουλος συναντά τον Χάινερ Μίλλερ.

Αν δεν επρόκειτο για λογοτεχνικό κείμενο και μάλιστα υψηλού επιπέδου, θα λέγαμε πως αποτελεί ένα μανιφέστο του βιώματος του εγκλεισμού και της εξορίας.