Συναισθηματικά φορτισμένα έργα
που εξετάζουν την ανθρώπινη φύση
με ειλικρίνεια και βάθος
Αλήθεια τι είναι αυτό που μας συγκινεί τόσα χρόνια μετά, την συγγραφή τους, στα Μονόπρακτα (Το φάντασμα της Μασσαλίας, Πάει την Έχασα, Ο Ψέυτης) του Ζαν Κοκτώ;
Δουλεύοντας με την ομάδα στα πλαίσια του εργαστηρίου Άδειος Χώρος και σε συνεργασία με την Μαρία Μπατή που μας βοήθησε στην ανάλυση των κειμένων διαπιστώσαμε ότι τα μονόπρακτα του Ζαν Κοκτώ είναι έργα που αντανακλούν τη μοναδική αίσθηση του ρυθμού, της γλώσσας και της εικόνας.
Η ανάλυση και η κριτική αυτών των έργων μπορούν να επικεντρωθούν σε αρκετές βασικές πτυχές. Αναδεικνύουν τις αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης, το αδιέξοδο της επικοινωνίας και τον πόνο της μοναξιάς. Ο Κοκτώ χρησιμοποιεί την απλότητα του λόγου για να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα έντασης, ενώ η γλώσσα του είναι γεμάτη λυρισμό και ομορφιά, που αντισταθμίζει την αγωνία του χαρακτήρα.
Είναι έργα που εξετάζουν την απογοήτευση και τη συναισθηματική απόσταση καθώς συνδυάζουν την ψυχολογική ανάλυση με την καλλιτεχνική φινέτσα, δημιουργώντας μια μοναδική μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης.
Ο Κοκτώ καταφέρνει να δημιουργήσει έργα που είναι ταυτόχρονα καθηλωτικά και βαθιά, χρησιμοποιώντας τη λιτότητα και την οικονομία στη γλώσσα του, αλλά με πλήρη αναγνώριση της ανθρώπινης ψυχής και των αντιφάσεών της. Τα μονόπρακτά του σπάνια αφήνουν περιθώριο για χαλάρωση. Η ένταση παραμένει συνεχής, με τους χαρακτήρες να παλεύουν με τους εαυτούς τους και τους άλλους, κάτι που μεταφέρει τον θεατή ή τον αναγνώστη σε έναν κόσμο εσωτερικής σύγκρουσης και ανασφάλειας.
Βαγγέλης Μπουμπάκης
Ηθοποιός
Μάρτης 2025
*Θέατρο Τσέπης – Μονόπρακτα, Jean Cocteau, εκδ. Άγρα, μετάφραση-πρόλογος: Βίκος Ναχμίας
