Αν δεν επρόκειτο για λογοτεχνικό κείμενο και μάλιστα υψηλού επιπέδου, θα λέγαμε πως αποτελεί ένα μανιφέστο του βιώματος του εγκλεισμού και της εξορίας.
Υπάρχει μια ολόκληρη λογοτεχνία που εκκινεί από τον Εμφύλιο και το τραύμα του.
Τι έκπληξη κι αυτή! Μα ποιος είναι ο Ραλφ Ρότμαν; Πως και δεν έχει μεταφραστεί μέχρι τώρα κανένα άλλο έργο του στα ελληνικά;
Μα καλά, υπάρχει μοζαμβικανική λογοτεχνία; Ο συγγραφέας μας εμφανίζει ολοζώντανες όλες αυτές τις αντιθέσεις μέσα από μια γλώσσα σχεδόν γιορταστική, γεμάτη χιούμορ και απρόοπτα.