Όπου σήμερα, γνωρίζουμε δυο σπουδαία έργα της πορτογαλικής λογοτεχνίας αλλά και μια επιστολή βαρύνουσας σημασίας!
Σ’ αυτό το δοκίμιο σε τρία μέρη ο συγγραφέας αναλύει τον χαρακτήρα του αγγλικού έθνους παρουσιάζει την αδυναμία της χώρας σε συνθήκες πολέμου. Aναπτύσσει το αναπόφευκτο και επιθυμητό μιας σοσιαλιστικής επανάστασης, που είναι κατ’ αυτόν ο μόνος τρόπος για να κερδηθεί ο πόλεμος.
Όπου σήμερα, συζητάμε με τον μεταφραστή και συγγραφέα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, με αφορμή τις δουλειές και τα έργα του!
Διαβάζοντας κανείς το πιο πάνω απόσπασμα, αναρωτιέται αν προέρχεται από ένα έργο κοινωνικής καταγγελίας ή από υπαρξιακό μυθιστόρημα, καθώς το θέμα και η προβληματική μοιράζονται ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό.
Θα διαβάσουμε μια έμμετρη ιστορική μαρτυρία για βασικές στιγμές της Επανάστασης του 1821 στην Κρήτη, για τα πολεμικά γεγονότα δηλαδή για μάχες από το 1821 έως το 1828 οπότε ουσιαστικά λήγει άδοξα η επανάσταση στο νησί.
Αν στα ζώα τούτο το σχήμα είναι λειτουργικό και απαραίτητο, δυστυχώς, πολύ δυστυχώς επικρατεί ακόμα σήμερα καθολικά στις κοινωνίες μας. Είναι τραγική η αδυναμία του ανθρώπου να απαλλαγεί από τις κυριολεκτικά ζωώδεις καθηλώσεις των φυλετικών και εξουσιαστικών ρόλων,
Ο νατουραλισμός! Μα δεν με νοιάζει διόλου! Νομίζετε πως σε πενήντα χρόνια, και δεν δίνω ούτε ένα παραπάνω, θα υπάρχει κάτι από τις ετικέτες για τις οποίες χτυπιούνται τώρα, ετούτη την ώρα που μιλάμε
Είναι ένα εξομολογητικό, τρυφερό κείμενο. Μας δίνει μια εικόνα του ανθρώπου Ιουλίου Βερν, και μάλιστα του παιδιού που υπήρξε.
«Η Γεροντοκόρη εκτυλίσσεται σε μια σοβαροφανή, στερημένη από κάθε φαντασία κοινωνία που εκπροσωπείται από τη συμβατική και αδιάφορη στα όρια της απάθειας οικογένεια των Ράλστον, ανθρώπους «αγγλικής αστικής καταγωγής».