Όπου σήμερα, ακτινογραφούμε το παιχνίδι που μας αρέσει. Επιχειρούμε να κάνουμε μια ανατομία στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων, το ποδόσφαιρο. Αλλά και των ποδοσφαιρικών παθών που γεννάει.
Βαριά λέξη το στίγμα. Συνήθως φοβάσαι ακόμα και να τη σκεφτείς. Τρομάζεις από τη διαπεραστικότητα και τη διάρκεια της, τη δύναμη να αλλάζει τις ζωές αυτών που το φέρουν.
Το βιβλίο αναφέρεται σε αυτήν που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως τη «χρυσή εποχή» του χουλιγκανισμού, δηλαδή τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80, πριν τις κατασταλτικές επιχειρήσεις της αστυνομίας και την «έκθεση Τέιλορ»
Η σχέση μου με το ποδόσφαιρο δεν είναι καν οριακή, είναι ανύπαρκτη. Το πρώτο σχετικό σχόλιο που θυμάμαι ήταν μιας αδερφής της μάνας μου που είχε μαθητή το Γιούτσο σε νυχτερινό. « Όταν παίζεις ποδόσφαιρο κατεβαίνει το μυαλό στα πόδια.
Όπου σήμερα, μαθαίνουμε γιατί Το Ομορφότερο γκολ ήταν μια Πάσα, και αφού συμφωνήσουμε με την περίφημη ατάκα του Ερίκ Καντονά, ταξιδεύουμε στην Αφρική και γνωρίζουμε το Ποδόσφαιρο μέσα από την σύγκρουση και την συνύπαρξη των λαών,
Θα διαβάσει για τον Μαραντόνα ως άνθρωπο, χωρίς τίποτα προσωπικό με τη «δημοσιογραφική» έννοια -τη σκανδαλοθηρική- θα διαβάσει πολλά για μεγάλες φάσεις του ποδοσφαίρου με πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα και θα διαβάσει και για κάποιους/ες από τον επαγγελματικό και προσωπικό του περίγυρο.
Για την προετοιμασία του ίδιου του Μαραντόνα και της ομάδας της Αργεντινής μέσα σε απίστευτες δυσκολίες και αντιπαλότητες, για το όνειρο και για τον θρίαμβό τους.
Όταν μου ζητήθηκε να γράψω δυο λόγια για την ελληνική έκδοση της βιογραφίας του Μαραντόνα ένιωσα περίεργα. Πίστευα και πιστεύω ότι αποτελεί την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική φυσιογνωμία που όμως δεν μπόρεσε να αντέξει το βάρος της.
Όπου σήμερα, συζητάμε με τον άνθρωπο που επωμίστηκε το μαρκάρισμα του Ντιέγκο Μαραντόνα στο περιβόητο Μουντιάλ του 1994. Ο λόγος για τον Γιώτη Τσαλουχίδη.