Τον Ιούνη που μας πέρασε κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Ελίζας Παναγιωτάτου «ΠΡΙΝΣΕΣ» από τις εκδόσεις ΟΥΑΠΙΤΙ.
Το θέμα του βιβλίου μας παραπέμπει σε προηγούμενο έργο της συγγραφέως («(δε) μιλάς») δηλαδή στην ιστορία μιας γυναίκας από την Αφρική που πέφτει θύμα trafficking.
Το έργο είναι σκοτεινό και απαισιόδοξο. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό μιας και αφορά τη ζωή αυτών των γυναικών.
Με γλώσσα λιτή και κοφτή και σε πολλά σημεία αργκό η μικρή αυτή αφήγηση γίνεται η κορυφαία συγγραφική στιγμή της Ελίζας Παναγιωτάτου.
Στη “mini” συνεντευξη που ακολουθεί η συγγραφέας μιλά για το «ΠΡΙΝΣΕΣ»
Β.Μ: Πως εμπνεύστηκες αυτή την ιστορία, είναι αληθινή όπως το «(Δε Μιλάς)» ή είναι προϊόν μυθοπλασίας;
Το Πρίνσες βασίζεται σε αληθινή ιστορία, έχει όμως απομακρυνθεί από αυτήν
κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Τον πυρήνα της ιστορίας μού το διηγήθηκε
πράγματι μια γυναίκα. Σε αντίθεση με το (δε) μιλάς, όμως,η τελική ιστορία είναι
προϊόν μυθοπλασίας.
Β.Μ: Πάλι διαβάζουμε μια ιστορία διακίνησης γυναικών από την Αφρική στην Ευρώπη. Είναι ένα θέμα που το ξαναπιάνεις. Πόσο σε βασανίζει και πόσο θα έπρεπε όλους μας;
Είναι, προφανώς, ένα πολύ σοβαρό θέμα, το οποίο μπαίνει κι αυτό στη λίστα με
τα πολύ σοβαρά θέματα που απασχολούν και θα έπρεπε να απασχολούν
αρκετούς ανθρώπους. Το Πρίνσες παραμένει όμως ένα προϊόν μυθοπλασίας, ένα
βιβλίο που θα ήθελα να διαβαστεί και από αυτήν την σκοπιά.
Β.Μ: Γράφεις κάτι αυτή την περίοδο;
Προσπαθώ να γράφω σχεδόν συνεχώς.
Υ.Γ. Δεν είχαμε την ευκαιρία να αναπτύξουμε περισσότερα θέματα όπως θα επιθυμούσε η συγγραφέας αλλά και εγώ, αφού η Ελίζα μένει στο Βερολίνο κι έτσι η συζήτηση πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά. Επιφυλασσόμεθα λοιπόν στο μέλλον!
Βαγγέλης Μπουμπάκης
Δεκέμβρης 2019
Από το οπισθόφυλλο..
Και ενώ γίνονταν όλα αυτά, ο κόσμος, με αυθάδεια, συνέχιζε να υπάρχει κανονικά. Την Π. την παρηγορούσε η ιδέα πως σε αυτόν τον κόσμο υπήρχαν κάποιοι που δεν ήξεραν τι της συνέβαινε. Που πίστευαν στην κανονικότητα. Που έτρωγαν το βραδινό τους με την τηλεόραση να παίζει σίριαλ σε επανάληψη.
