Εκείνο που του επιτρέπει να αντέχει τον αβάσταχτο βίο είναι το προβλέψιμο της κάθε ημέρας. Ο έξω κόσμος είναι ο πιο άσπονδος εχθρός του.
Ο φόβος απέναντι σε κάθε αλλαγή τον ρίχνει στην αγκαλιά της σπιτονοικοκυράς του, της Κλάρας Πόργκες, μιας μαραμένης χήρας, η οποία ξέρει να εκμεταλλεύεται τις φοβίες του και τον εξουσιάζει πλήρως, μέχρι του σημείου της σεξουαλικής κακοποίησης.
Ο Ροτ πουθενά δεν γράφει για να γράψει. Γράφει για να ζήσει, γράφει για να επιβιώσει, γράφει για να υπάρχει. Ίσως αυτό τον κάνει “σπουδαίο”, “μεγάλο”, κλασικό. Το σίγουρο είναι οτι ο ίδιος δεν ενδιαφερόταν για κανέναν απ’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς.
Τυφλός φιλόλογος, πανεπιστημιακός δάσκαλος και υπέρμαχος της δημοκρατίας και της ελευθερίας της σκέψης, πρωτίστως συγγραφέας και διανοητής ο Ταχά Χουσέιν αποτελεί την πιο πολυσύνθετη και προικισμένη προσωπικότητα της γενιάς του, ενέπνευσε πλήθος ρευμάτων και συγγραφέων και θεωρείται ως σήμερα ο θεμελιωτής του σύγχρονου Αιγυπτιακού κι αραβικού μυθιστορήματος και πατέρας του μοντερνισμού..
Η Μαρία Λουίσα Μπομπάλ (1910-1980) δεν είναι ένα από τα φανταχτερά ονόματα της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, το όνομά της δεν έχει πολυακουστεί έξω από τα σύνορα της Αμερικανικής ηπείρου και πρώτη φορά μεταφράζεται στην Ελλάδα.
Θα διαβάσει για τον Μαραντόνα ως άνθρωπο, χωρίς τίποτα προσωπικό με τη «δημοσιογραφική» έννοια -τη σκανδαλοθηρική- θα διαβάσει πολλά για μεγάλες φάσεις του ποδοσφαίρου με πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα και θα διαβάσει και για κάποιους/ες από τον επαγγελματικό και προσωπικό του περίγυρο.
Είναι σπουδαίος αφροαμερικανός συγγραφέας. Γεννημένος το 1924 στο Χάρλεμ, παιδί φτωχής οικογένειας, μαύρος, ομοφυλόφιλος, έμοιαζε να συγκεντρώνει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που δε χωρούσαν στη λαμπερή εικόνα της Αμερικής.
Είναι αυτοσκοπός. Δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας, με την έννοια πως δεν ζω από τη συγγραφή, ούτε έχω να ανταποκριθώ σε κάποιο συμβόλαιο με περιοριστικούς όρους. Γράφω αυτά που θέλω να γράψω και στη συνέχεια, κάποιες φορές, τα ενώνω, σαν να ήταν ένα παζλ, για να δημιουργήσω μια ιστορία μεγαλύτερη.
Είναι γεγονός ότι μέσα από τις ζωές των πρωταγωνιστών του και όχι μόνο, αλλά και όλων των υπόλοιπων προσώπων μαθαίνουμε τα γεγονότα που στιγμάτισαν την ιστορία των χωρών της Αργεντινής, της Χιλής και σε λίγες μέρες, με την έκδοση του PAZ(Ειρήνη), της Κολομβίας, και τον ρόλο που έπαιξε η γειτονική τους υπερδύναμη και οι κατά καιρούς Πλανητάρχες. Αλλά μπορεί ποτέ η ιστορία να γραφεί έτσι αντικειμενικά;
Όπως λέει η ίδια, εμπνεύστηκε την ιστορία από μια προσωπική εμπειρία: Λίγο πριν από τον πόλεμο, ορισμένοι καλλιεργημένοι Γερμανοί φίλοι μου που ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ζεστοί και πνευματικοί άνθρωποι, επέστρεψαν στη Γερμανία. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετατράπηκαν σε ορκισμένους Ναζί. Α
Ο Leopoldo García-Alas y Ureña «Clarín» (Λεοπόλντο Γκαρθία Άλας ι Ουρένια “Κλαρίν”) γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1852 στη Θαμόρα όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά του από το Οβιέδο, λόγω της μετάθεσης του πατέρα του ο οποίος ήταν ανώτερος κρατικός υπάλληλος. Σε ηλικία επτά ετών γράφεται στο ιησουιτικό σχολείο της Λεόν όπου είχε εγκατασταθεί η οικογένεια μετά από νέα μετάθεση του πατέρα του.
Η “Ρεχέντα” αποτελεί τοιχογραφία της ισπανικής κοινωνίας της Παλινόρθωσης της Μοναρχίας, δηλαδή του τελευταίου τετάρτου του 19ου αιώνα.Πρόκειται για ένα πληθωρικό ρεαλιστικό μυθιστόρημα που αφηγείται τα ψυχικά αδιέξοδα μιας ευαίσθητης ηρωίδας, έγκλειστης στην ασφυκτική κοινωνία μιας ισπανικής επαρχιακής πόλης.
Πέρα από όσα μαρτυρεί το οπισθόφυλλο, το διαβαστερό αυτό βιβλίο είναι και πολλά άλλα. Πρώτα από όλα σκιαγραφεί ρεαλιστικά τη μαγική διάσταση του φαινομένου που λέγεται έρωτας, όταν υπάρχουν σημαίνουσες κοινωνικές διαφορές ανάμεσα στους εραστές.
Ο Πέδρο Αντόνιο δε Αλαρκόν, ο οποίος τελευταία «ανακαλύπτεται» εκ νέου τόσο στην πατρίδα του, όπου αντιμετωπίζεται με μια εντελώς καινούρια ματιά (σαν ένας, ούτε λίγο ούτε πολύ, cult συγγραφέας), όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, είναι ένας Ισπανός κλασικός, αλλά όχι από τις… κλασικές περιπτώσεις κλασικών.
Ο Πέδρο Αντόνιο δε Αλαρκόν γεννήθηκε στο Guadix της Γρανάδας το 1833. Άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας αλλά αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του λόγω οικονομικών δυσκολιών. To 1852 εμφανίζονται τα πρώτα του διηγήματα.
Ο Πέδρο Αντόνιο δε Αλαρκόν ήταν ένας Ισπανός, συγγραφέας κατά κύριο λόγο καθώς επίσης και εκδότης, πολεμιστής, υπουργός, βουλευτής, πρεσβευτής του 19ου αιώνα, όχι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα, αλλά αρκετά παραγωγικός λογοτεχνικά.
Πριν τη μετάφραση του «Ο θάνατος κι ο φίλος του» δεν τον γνώριζα παρά μόνο ως όνομα.
Ο Μπερνάρντο Ατσάγα γεννήθηκε το 1951 στο χωριό Αστεάσου, της βασκικής επαρχίας Γκιπούθκουα, από μητέρα δασκάλα και πατέρα ξυλουργό. Είναι πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών και ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες μέχρι που, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι στην αρχή και στο τέλος των εκδηλώσεων χαιρετούσε και ευχαριστούσε τις διερμηνείς στο κουβούκλιο. Προφανώς επειδή έχει επίγνωση της δυσκολίας να μεταφράζουν ταυτόχρονα μια τόσο γρήγορη ομιλία. Σε κάθε περίπτωση όμως αυτό είναι η πρώτη φορά που το βλέπω να συμβαίνει από συγγραφέα.
Πρώτα για το ουσιαστικό: Σε αντιπαράθεση με το κυρίαρχο αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο στην Κατοχή οι Έλληνες στάθηκαν ενωμένοι απέναντι στους ξένους κατακτητές και τους ελάχιστους άθλιους συνεργάτες των, η άποψη του βιβλίου είναι ότι στην περίοδο αυτή, ιδιαίτερα από την άνοιξη του ’43 και μετά, στη χώρα ξεδιπλώνεται μια μεγάλη και βίαιη κοινωνική σύγκρουση που γρήγορα εκβάλλει σε επαναστατική κρίση.
Στις αρχές του περασμένου Μάρτη η αγαπημένη μου Μπόκα Τζούνιορς κατέκτησε το 34ο πρωτάθλημα της ιστορίας της.Και τον Απρίλη συμπλήρωσε τα 115 χρόνια ζωής.Έτσι μου έδωσε την αφορμή να μιλήσω με το άνθρωπο που κρύβεται πίσω από το Boca Juniors Supporters – Greece, τον Πάνο Βαλιμίτη.
Η συζήτησή μας με τον Μιχάλη Αλμπάτη έγινε με αφορμή τις δυο του νουβέλες, «Ο κώλος της Άννας» και «Κάρτα Ελεύθερης Πρόσβασης» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Απόπειρα. Νομίζω οι πρόλογοι είναι περιττοί σε μια συζήτηση που περιστράφηκε γύρω από θέματα εκδοτικά, βιοποριστικά αλλά και σεξουαλικά.
Με αφορμή την κυκλοφορία της… Ερωτικής Περιπέτειας του Αμπδόν Ουμπίδιαστα Ελληνικά, από τις εκδόσεις Printa-Ροές, συζητήσαμε με την μεταφράστρια του έργου Δήμητρα Παπαβασιλείου, για το Εκουαδόρ, τον Ουμπίδια αλλά και την «ρομαντική αρχή» που πρέπει να διέπει κάθε ερωτική μας περιπέτεια!
Αφορμή για την συνάντηση με τον Θωμά Μαστακούρη είναι η μετάφρασή του στο εμβληματικό βιβλίο του Τσάρλς Ν.Γ. Μπρόουνελ «Οι Ινδιάνικες φυλές της Βορείου και της Νοτίου Αμερικής»(εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ) . Κάνουμε λοιπόν ένα ταξίδι ίσως στην πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ιστορίας και σε έναν κόσμο που χάθηκε ανεπιστρεπτί.
Αφορμή για την συνάντησή μας με τον Κώστα Ραμπότα στάθηκε η έκδοση των δυο βιβλίων του «Το ΔΕΚΑ ΤΟ ΚΑΛΟ & Ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ» αλλά και το «ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ»(εκδόσεις Φυλάτος- Fylatos Publishing).Η συζήτησή μας δεν στάθηκε μόνο στα βιβλία αλλά επεκτάθηκε και στον ρομαντικό κόσμο του…Dieci!
Αφορμή για την συνάντηση με τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο στάθηκε η έκδοση του βιβλίου (του οποίου πραγματοποίησε την μετάφραση) «Πέντε ώρες με τον Μάριο» του Μιγκέλ Ντελίμπες (Εκδόσεις Ποταμός) 50 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του στην φρανκική Ισπανία.
Σχεδόν πάντα στις συνεντεύξεις ψάχνω να βρω τα κατάλληλα λόγια ούτως ώστε να προλογίσω την κουβέντα που ακολουθεί. Όμως εδώ δεν υπάρχει καλύτερος πρόλογος από τα λόγια του Γιώργου Μπαντή «Αθλητής είσαι όταν γίνεσαι η φωνή του ανθρώπου που υποφέρει, που αδικείται. Εγώ προσωπικά φώναξα με την δύναμη της φωνής μου όχι για να σε πείσω ότι έχω δίκιο, αλλά για να σε κάνω να ψάξεις, να αναζητήσεις να βρεις αυτό που δεν θα σου πει ποτέ η τηλεόραση».
Σίγουρα όταν η μπάλα πάει στην κερκίδα μετά από σέντρα του εξρεμ είναι ένα «κακόγουστο» αστείο. Όμως ο Θάνος Σαρρής έστειλε την μπάλα στην κερκίδα και μάλλον έβαλε γκολ. Ένα βιβλίο «μανιφέστο», για το πώς το ποδόσφαιρο μπορεί να σωθεί από τη βρωμιά που ζέχνει!
Αφορμή για την…. Διαδικτυακή μας συνάντηση με τη Μαρία Μπεζαντάκου στάθηκε η έκδοση δυο πολύ σπουδαίων βιβλίων του Ζοζέ Εντουάρντο Αγκουαλούζα. Η Γενική Θεωρία της λήθης και ο Πωλητής Παρελθόντων (εκδόσεις OPERA). Δυο βιβλία που βοηθούν στην κατανόηση της ιστορίας της Αγκόλας από την περίοδο της ανεξαρτησίας (από τον Πορτογαλικό ζυγό) μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.
Τριάντα πέντε χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του στην Ελλάδα το βιβλίο του Τζόσεφ Κόνραντ «Η τρέλα του Αλμάγερ» (εκδόσεις Μέδουσα) παίρνει ξανά τη θέση του στα ράφια των βιβλιοπωλείων και στα χέρια των αναγνωστών. Αφορμή λοιπόν στάθηκε η έκδοση αυτή για την κουβέντα που ακολουθεί με τον εκδότη του βιβλίου Γιάννη Περδικογιάννη.
Το θέμα του βιβλίου μας παραπέμπει σε προηγούμενο έργο της συγγραφέως («(δε) μιλάς») δηλαδή στην ιστορία μιας γυναίκας από την Αφρική που πέφτει θύμα trafficking.Το έργο είναι σκοτεινό και απαισιόδοξο. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό μιας και αφορά τη ζωή αυτών των γυναικών.
Πριν κλείσει το 2016 είχα την ευκαιρία και την τύχη να συναντήσω τον Οδυσσέα Ιωάννου και να μιλήσουμε για το τελευταίο του βιβλίο “Το νερό να γίνεις”.
Είναι κάποιες φορές που οι πρόλογοι δεν έχουν καμία σημασία, κανένα λόγο ύπαρξης. Σας αφήνω λοιπόν να απολαύσετε τον χειμαρρώδη λόγο του Οδυσσέα!
Στις αρχές της άνοιξης που μόλις πέρασε, συνάντησα στην Αθήνα την ποιήτρια και συγγραφέα Ελίζα Παναγιωτάτου. Με αφορμή το τελευταίο της βιβλίο (δε) μιλάς από τις εκδόσεις ΟΥΑΠΙΤΙ, συζητήσαμε για το trafficking αλλά και για το ρόλο της γυναίκας σε μια κοινωνία που βράζει!
Ο Παναγιώτης Ξηρουχάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1977. Είναι Διδάκτωρ Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, τραγουδιστής των Pornostroika dadaifi που εντάσσονται στο ZERO ARTISTIC MOVEMENT (Z.A.M) αλλά και συντάκτης του περιοδικού ZERO GEOGRAPHIC. Έχει γράψει τρία έργα επιστημονικής φαντασίας και δυστοπίας:Ο Έκτορας το 2065 (2008), Ευρώπη το 2085 (2011), Το Λυκόφως του τρόμου (2012). Εγώ τον συνάντησα με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο, Θα Έρθουμε για σας.
Το Ταξίδι στον Μαγικό Κόσμο του Βιβλίου κάνει την επόμενη στάση του στο βιβλιοπωλείο “Το Δέντρο” στη Ρόδο. Στη Σοφούλη Θεμιστοκλή 127, συνάντησα τον Λευτέρη Καβαλιέρο και μιλήσαμε για το βιβλίο αλλά και για τον ρόλο του βιβλιοπωλείου σε μια κοινωνία όπου μάλλον…..δεν διαβάζει!
Πριν τελειώσει το 2016 και μάλιστα μια μέρα πριν επισκέφτηκα ένα βιβλιοπωλείο παλιάς κοπής. Όπου τα βιβλία δεν χωράνε πλέον στα ράφια και είναι στοιβαγμένα στους διαδρόμους που στενεύουν όλο και πιο πολύ. Το όνομα αυτού ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ στη Σπάρτη Λακωνίας .
Το Ταξίδι στον Μαγικό Κόσμο του Βιβλίου κάνει την επόμενη στάση του στο βιβλιοπωλείο Αναλόγιο. Στο υπόγειο της Ρούσου Χούρδου 8, Πλατεία Δασκαλογιάννη, συναντήσαμε τον κ. Μανώλη Παπουτσάκη που μας μίλησε για το βιβλίο, για τις δράσεις του συλλόγου βιβλιοπωλών, για το ρόλο του βιβλιοπωλείου στην κοινωνία και φυσικά για τη Βικελαία Βιβλιοθήκη, αφού συμμετείχε στις προσπάθειες για τη μη εμπορευματοποίησή της.
ToΤαξίδι στο Μαγικό Κόσμο του βιβλίου κάνει την έκτη στάση του στο βιβλιοπωλείο ΚΙΧΛΗ! Βουρβάχων 1 (κάθετος της Χάνδακος). Ένας χώρος δυο ορόφων, που φιλοξενεί λογοτεχνία, ποίηση, θέατρο, παιδικό βιβλίο και πολλά άλλα που μένει να τα ανακαλύψετε! Εκεί συναντήσαμε την Κατερίνα Περυσινάκη όπου μας μίλησε για το βιβλίο και όχι μόνο. Σας δίνουμε μια γεύση από τη συζήτηση που ακολούθησε!
Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού επισκεφτήκαμε ένα πολύ «δροσερό» βιβλιοπωλείο, το οποίο είναι αμιγώς για παιδιά από ενός έως δεκαέξι χρονών.Εκεί μας περίμενε με χαμόγελο και πολύ αγάπη για τα παιδιά η Χριστίνα Λουίζα Πετράκη, όπου συζητήσαμε τις δυσκολία και τη χαρά να έχεις ένα βιβλιοπωλείο ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ!!
Λέξις-Lexis .Ένα βιβλιοπωλείο για όλα τα γούστα. Λογοτεχνία, ποίηση, δοκίμια, επιστημονικά συγγράμματα, ακόμα και απλά καθημερινλα είδη βιβλιο-χατοπωλείου!Έβανς 56-60, εκεί συναντήσαμε τον Νίκο Κάτσενο, ένας άνθρωπος νέος με άποψη και αρκετά αισιόδοξος για το μέλλον του βιβλίου!
Το ταξίδι στο Μαγικό Κόσμο του Βιβλίου κάνει τη δεύτερη στάση του στον Πολύγραφο! Κατηφορίσαμε λοιπόν τη Χάνδακος και συναντήσαμε ένα βιβλιοπωλείο που συνδυάζει το ρετρό με το μοντέρνο και την καλαισθησία με την απλότητα! Εκεί μας περίμενε ο Αλέξανδρος ένας άνθρωπος γεμάτος πίστη, δύναμη και αγάπη γι’αυτό που κάνει! Σας δίνουμε λοιπόν μια γεύση από την συζήτηση που ακολούθησε!
Επέλεξα να ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι στο μαγικό κόσμο των βιβλιοπωλείων από το Φωτόδεντρο όχι τυχαία αφού από εκεί αγόρασα το πρώτο μου βιβλίο!Ανηφορίσαμε λοιπόν από την πλατεία Κοραή και βρήκαμε το Φωτόδεντρο όπου εκεί μας περίμενε ο Μανόλης Δραμουντάνης, γεμάτος όρεξη, χαρά, καυστικό χιούμορ και φυσικά αγάπη για το Βιβλίο! Σας δίνουμε λοιπόν μια γεύση από την συζήτηση που ακολούθησε!
Στις 6 του περασμένου Ιούλη, στην Πύλη Βηθλεέμ η Μαρία Λούκα και ο Γιώργος Ζαχαριουδάκης παρουσίασαν τον καινούριο τους δίσκο. Το όνομα αυτού, «ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ».Τραδούδια από τη μουσική παράδοση όλης της Ελλάδας με νέο ήχο και διάθεση.
Λίγες μέρες έμειναν για την έναρξη του Caravan Nextmicro eventστο Ηράκλειο Κρήτης με τίτλο ΡΙΖΕΣ! ! (1-4 Σεπτέμβρη) Με τη συμμετοχή 33 κοινοτήτων, πολιτιστικών συλλόγων, ομάδων αλλά και μεμονωμένων ατόμων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του θεάτρου Omma Studio,( συνδιοργανωτής για την Κρήτη και την Ελλάδα, του Ευρωπαϊκού Προγράμματος «Καραβάνι. Η Συνέχεια. Τροφοδοτώντας το µέλλον: Κινώντας την πόλη με την τέχνη»).
Όπου σήμερα, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε δυο σπουδαίες λογοτεχνικές φωνές του μακρινού Εκουαδόρ.Η Ιφιγένεια Ντούμη μας ξεναγεί στον σκοτεινό κόσμο του Mandibula της Μόνικα Οχέδα.Και η Ασπασία Καμπύλη μας εισαγάγει στον κόσμο του σπουδαιότερου εν ζωή συγγραφέα από το Εκουαδόρ Αμπδόν Ουμπίδια και στο εκπληκτικό Σιωπηλή Σαν τον Θάνατο.
Όπου σήμερα αναρωτιόμαστε αν υπάρχει Μοζαμβικανική λογοτεχνία, και γνωρίζουμε τον κύριο εκπρόσωπό της Μια Κότου, με τη βοήθεια του Νίκου Πρατσίνη.Ερχόμαστε σε επαφή με μια χώρα που ιδρύθηκε το 1975, αφού κέρδισε την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία.
Μαθαίνουμε τον Μια Κότου και διαβάζουμε «Τοτελευταίο πέταγμα του φλαμίνγκο».
Όπου σήμερα, κάνουμε ένα ταξίδι στα κολαστήρια του ανείπωτου τρόμου. Στα φονικά στρατόπεδα του ναζιστικού Ράιχ, όπου μερικοί τυχεροί χρωστάνε τη ζωή του σε μια τρίμπλα απέναντι στον κατακτητή. Ο Κέβιν Σίμπσον γράφει το Ποδόσφαιρο των Μελλοθανάτων. Και εμείς θα μάθουμε περισσότερα με τη βοήθεια του Νίκου Παπαδογιάννη.
Ο Γκαλδός μάς έκανε να γνωρίσουμε τους Ισπανούς, τον περιθωριακό άνθρωπο, την άσχημη γυναίκα που κανείς δεν γυρίζει να κοιτάξει…
Η Τριστάνα θα άξιζε να είναι το μοναδικό έργο ενός συγγραφέα. Μαρία Θαμπράνο
Η σχέση μου με το ποδόσφαιρο δεν είναι καν οριακή, είναι ανύπαρκτη. Το πρώτο σχετικό σχόλιο που θυμάμαι ήταν μιας αδερφής της μάνας μου που είχε μαθητή το Γιούτσο σε νυχτερινό. « Όταν παίζεις ποδόσφαιρο κατεβαίνει το μυαλό στα πόδια.