Κέρματα και γρόσια η αιτία του κακού αιωνίως. Κύλησαν όρη τα νομίσματα του κόσμου. Στον αγύριστο για πάντα.
Η σχέση μου με το ποδόσφαιρο δεν είναι καν οριακή, είναι ανύπαρκτη. Το πρώτο σχετικό σχόλιο που θυμάμαι ήταν μιας αδερφής της μάνας μου που είχε μαθητή το Γιούτσο σε νυχτερινό. « Όταν παίζεις ποδόσφαιρο κατεβαίνει το μυαλό στα πόδια.
“Εκείνη τη φορά, μία από τις αναρίθμητες ευκαιρίες να ρουφήξουμε κάνα ποτηράκι μαζί, είχε ήδη πέσει η νύχτα, ήταν ώρα να ανάψουν τα κάρβουνα για το ασάδο, και του έκανα μια τελευταία ερώτηση: μα ποια είναι αυτή η τελική νίκη, Λούτσο;”
Ο Πέδρο Αντόνιο δε Αλαρκόν γεννήθηκε στην πόλη Γουάδιξ της Γρανάδας. Σπούδασε Νομική και Θεολογία. Ως νέος είχε πολιτική δράση με τα φιλελεύθερα αντιθρησκευτικά και ανατρεπτικά ρεύματα της εποχής του. Αργότερα πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο, του συντηρητισμού και του καθολικισμού. Κατατάχτηκε και πολέμησε στην Αφρική και από την εμπειρία αυτή έγραψε το Diario de un testigo de laguerra de Africa (Ημερολόγιο ενός αυτόπτη για τον πόλεμο της Αφρικής).