Εγώ, ο Diego
εκδόσεις Διόπτρα
συνάντηση με την Ντίνα Σώτηρα
Β.Μ: Τι θα διαβάσει κανείς στην «βιογραφία» του Diego Armando Maradona;
Θα διαβάσει για τον Μαραντόνα ως άνθρωπο, χωρίς τίποτα προσωπικό με τη «δημοσιογραφική» έννοια -τη σκανδαλοθηρική- θα διαβάσει πολλά για μεγάλες φάσεις του ποδοσφαίρου με πρωταγωνιστή τον Μαραντόνα και θα διαβάσει και για κάποιους/ες από τον επαγγελματικό και προσωπικό του περίγυρο.
Β.Μ: Φαντάζομαι πριν μεταφράσετε το βιβλίο γνωρίζατε τον Maradona. Μετά την τριβή σας με το βιβλίο τι μάθατε περισσότερο για τον άνθρωπο Diego;
Ότι ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος: όσο χρειαζόταν απλός ώστε να πάρουν εύκολα τα μυαλά του αέρα και όσο χρειαζόταν απλός για να μην το κρύψει αλλά και να νιώσει και κάποιες ενοχές γι’ αυτό. Βλέπουμε τη στερεότυπη και χιλιοειπωμένη ιστορία της μπάλας που ναι, μπορεί ακόμα να κάνει ένα φτωχόπαιδο celebrity. Με ό,τι αυτό σημαίνει, ειδικά για έναν άνθρωπο που δε νιώθει άνετα απέναντι σε πολλά στοιχεία που (οφείλουν να) χαρακτηρίζουν τους celebrity. Όχι γιατί ήταν υπερβολικά εκκεντρικός για αυτό το ρόλο αλλά γιατί ήταν υπερβολικά απλός ώστε να έχει την «πόζα» έτοιμη ανά πάσα στιγμή –στην αρχή της celebritοσύνης του, τότε που φιλοτιμήθηκε λίγο να την πάρει στα σοβαρά. Γιατί μετά κατάλαβε πως μάλλον δεν του άρεσε, και το γύρισε στο «χύμα». Ο Μαραντόνα είναι ένας αντι-Μπέκαμ.
Β.Μ: Τι ήταν αυτό που δεν περιμένατε να διαβάσετε σε αυτή την βιογραφία;
Την απρόσμενη ειλικρινή αντιμετώπισή του πολλών θεμάτων, πχ της φάσης στον αγώνα με την Εθνική Αγγλίας που έμεινε στην ιστορία ως το «το χέρι του Θεού».
Τη φιλοδοξία του και την εύκολη ματαίωσή του στην κάθε ματαίωσή της. Αν και θα έπρεπε να το περιμένω. Η ηρωική καριέρα ενός ποδοσφαιριστή τελειώνει νωρίς. Και έρχεται η αποκαθήλωση. Εκτός και να δεν βρεθεί άλλος ήρωας στη θέση του, σύντομα. Εκτός και αν έχει γραμμένο το λαό που ψάχνει για ήρωας ή είναι Πελέ –(μάλλον το ίδιο λέω με άλλα λόγια…).
Το πόσο, τις εποχές εκείνες, ένας Λατινοαμερικάνος από τα λαϊκά στρώματα δυσκολευόταν στον καθωσπρεπισμό της Ευρώπης. Το πόσο άνετα ένιωσε στη Νάπολη, τη μόνη λατινοαμερικανική μεγαλούπολη της Ευρώπης. Αν και αυτά θα έπρεπε να τα περιμένω…
Β.Μ: Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο ερχόμαστε πιο κοντά στον Diego Maradona (ανοίγουν νέες πτυχές στην κατανόηση της εκκεντρικής προσωπικότητάς του) ή έχουμε έκπτωση ενός ήρωα;
Ο «ήρωας» είναι ένας ρόλος που τον γράφει ο λαός και τον σκηνοθετούν τα ΜΜΕ. (Σήμερα, άλλοτε υπήρχαν οι ραψωδοί και οι βάρδοι). Ο Μαραντόνα δεν είναι πολύ πιο εκκεντρικός από πολλούς καθημερινούς ανθρώπους, απλώς του δόθηκε η ευκαιρία να δείξει την εκκεντρικότητα του και, λόγω ιδιοσυγκρασίας και ευαισθησίας, να στραπατσαριστεί λόγω αυτής. Γιατί προσπάθησε ειλικρινά να ανταποκριθεί στην εικόνα του ήρωα, όχι να παίξει απλά πλην επιμελώς το ρόλο.
Β.Μ: Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε στην μετάφραση του κειμένου;
Τη «χύμα» γλώσσα –το κείμενο εν πολλοίς προέρχεται από μαγνητοφωνήσεις του μαραντόνιου λόγου. Δύσκολο να τη σεβαστεί κανείς και να δώσει κείμενο αρεστό στον εκδότη (και στο κοινό… τον προφορικό λόγο όταν γράφεται πολύ τον θέλουν γραβατωμένο, ειδικά αν δεν είναι επιμελώς ατημέλητος, κάτι που κατορθώνουν οι μεγάλοι συγγραφείς) . Και την ποδοσφαιρική αργκό, σε πολλές ισπανόφωνες εκδοχές της. Σε αυτήν με βοήθησαν άντρες φίλοι, ισπανόφωνοι και μη ισπανόφωνοι.
συνέντευξη
Βαγγέλης Μπουμπάκης
Μάης 2020
*ευχαριστώ τον Νίκο Πρατσίνη για την πολύτιμη βοήθειά του
