Εκδόσεις Μάγμα: Ο Άνθρωπος και η Γη και η Λυρική Γενιά

Όπου σήμερα, συζητάμε για τη Βραζιλιάνικη λογοτεχνία και παρατηρούμε τους πρώτους Βραζιλιάνους συγγραφείς που έχουν κάτι να μας πουν! Απομνημονεύματα του Άιρες, του Ματσάδο ντε Ασίς!

Όπου σήμερα κάνουμε μια βουτιά στον κόσμο του Εουτζένιο Μπάρμπα και του Θεάτρου Οντίν, με τη βοήθεια του ηθοποιού και σκηνοθέτη, του Θεάτρου ΟΜΜΑ studio,  Αντώνη Διαμαντή.

Αυτή ενός ναρκομανή μύστη, ανώνυμου και αποτραβηγμένου που σατιρίζει και ανατέμνει και αποδομεί με χειρουργική ακρίβεια τον φαρισαϊσμό των επικρατούντων θεσμών.

Όπου σήμερα, ακτινογραφούμε το παιχνίδι που μας αρέσει. Επιχειρούμε να κάνουμε μια ανατομία στο λαοφιλέστερο των αθλημάτων, το ποδόσφαιρο. Αλλά και των ποδοσφαιρικών παθών που γεννάει.

Το θέατρο είναι χαράμισμα, μια σπατάλη, αλλά είναι και μια κοινωνικά αποδεκτή δραστηριότητα. Είναι φαινομενικά μη παραγωγικό, αλλά δικαιώνει τη συλλογική δουλειά.

Στο πλαίσιο της ομιλίας του “Αναρχισμός και η Ρωσική Επανάσταση”, ο Κάρλος Τάιμπο παρουσιάζει τις δύο διαφορετικές πραγματικότητες του αναρχισμού.

Όπου σήμερα, κάνουμε ένα ταξίδι στο Μεξικό και με τη βοήθεια του συγγραφέα και εκδότη Στάθη Ιντζέ, γνωρίζουμε τους Καταδικασμένους του Μαριάνο Ασουέλα.Ένα έργο ατόφιου ρεαλισμού που βασίζεται σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.

Άνθρωπε!/Τα χέρια σου κρατούν λουλούδια,/φτιαγμένα για χάδια είναι τα χέρια σου,/Κι όμως/Διάλεξες του όχλου τη ματιά/τη βία της αγέλης,/ένα κυνήγι μαγισσών.

Ο Juan Villoro είναι διακεκριμένος και πρωτότυπος μεξικανός πεζογράφος, δημοσιογράφος και στοχαστής, με ένα πλήθος ενδιαφερόντων και ενασχολήσεων, από το ποδόσφαιρο μέχρι το ροκ και την ταξιδιωτική λογοτεχνία.

Όπου σήμερα, παίρνουμε το τρένο από τη Μόσχα και φτάνουμε στο Βλαδιβοστόκ. Και αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν το τρένο από το Μπουένος Άιρες να έχει τερματικό σταθμό τη Μαδρίτη!

Όπου σήμερα, συζητάμε για δυο μεγάλες μορφές των ισπανόφωνων γραμμάτων. Τον Μπενίτο Πέρεθ Γαλδός και τον Σέσαρ Βαγιέχο.

Ένα συναρπαστικό ερωτικό θρίλερ με πλοκή αστυνομικού, αλλά με παντελή απουσία της αστυνομίας,το οποίο,κουβαλάει και αναδεικνύει πληθώρα κοινωνικοπολιτικών, πολιτισμικών και εθνολογικών στοιχείων.

Η Ισπανία […] μια ζώνη ερειπίων. Μια σταγόνα αίμα πεσμένη σε αυτές τις γραμμές θα μείνει ζώντας πάνω σε αυτές, ανεξίτηλη σαν την αγάπη.

Όπου σήμερα μεταφερόμαστε στα χρόνια της ισπανικής «επανάστασης» 1936-1939. Εξετάζουμε γιατί η ισπανική επανάσταση είναι το κακό παιδί των επαναστάσεων.

Σ’ αυτό το δοκίμιο σε τρία μέρη ο συγγραφέας αναλύει τον χαρακτήρα του αγγλικού έθνους παρουσιάζει την αδυναμία της χώρας σε συνθήκες πολέμου. Aναπτύσσει το αναπόφευκτο και επιθυμητό μιας σοσιαλιστικής επανάστασης, που είναι κατ’ αυτόν ο μόνος τρόπος για να κερδηθεί ο πόλεμος.