Εμπνευσμένο από τη Νίκη, τη θεά της ελληνικής μυθολογίας που προσωποποιούσε την νίκη, το Ζιλ Ριμέ ήταν το έπαθλο για την νικήτρια χώρα του παγκοσμίου κυπέλλου. Η ιστορία αυτή είναι γεμάτη με ίντριγκα, ενώ ταυτόχρονα εκθέτει την βαθιά και ισχυρή επιρροή των αθλημάτων πάνω στον άνθρωπο, αλλά και το ανθρώπινο συναίσθημα που είναι δεμένο με αυτό το πολύ ξεχωριστό τρόπαιο.
Ο Ζιλ Ριμέ ήταν πρόεδρος της FIFAκαι ο καθοριστικότερος παράγοντας στην δημιουργία του παγκοσμίου κυπέλλου, που ακόμα και σήμερα παραμένει η δημοφιλέστερη διοργάνωση του διεθνές ποδοσφαίρου. Έβλεπε το ποδόσφαιρο ως ένα μέσο αποκατάστασης της παγκόσμιας ειρήνης και πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως «αντικαταστάτης» των πολέμων. Λόγω της τόσο μεγάλης ανάμειξης του ανθρώπου αυτού με τη διοργάνωση, αποφασίστηκε να τον τιμήσουν δίνοντας στο τρόπαιο το όνομα του. Ένα τρόπαιο φτιαγμένο από χρυσό και που εύκολα θα χαρακτηριζόταν ως έργο τέχνης. Ωστόσο, κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί πως θα γοητεύσει σε τέτοιο βαθμό τον κόσμο και πως θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο γνωστά τρόπαια όλων των εποχών.
1930 και το παγκόσμιο κύπελλο δεν είναι πια ένα όνειρο. Στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης θα διεξαχθεί η παρθενική διοργάνωση, με νικήτρια να αναδεικνύεται η οικοδέσποινα χώρα, και θα μείνει στην ιστορία ως η αρχή μια νέας εποχής για το ποδόσφαιρο. Το δεύτερο παγκόσμιο κύπελλο διεξήχθη στην Ιταλία, η οποία ήταν και η μεγάλη νικήτρια, γεγονός που σήμαινε ότι το τρόπαιο θα αλλάξει για πρώτη φορά χέρια.
Φτάνοντας στο 1938 και στο τρίτο μουντιάλ στη Γαλλία, η ομάδα της Ιταλίας καλείτε να υπερασπιστεί τον τίτλο της απέναντι στην Ουγγαρία κάτι που θα κάνει με επιτυχία κρατώντας έτσι υπό την κατοχή της το Ζιλ Ριμέ. Την ίδια όμως περίοδο, πολιτικές εντάσεις θα έφερναν τον κόσμο πιο κοντά από ποτέ σε έναν πόλεμο που θα κατέληγε στον πιο αιματοβαμμένο στην ιστορία, τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η ναζιστική Γερμανία και πιο συγκεκριμένα ο Χίτλερ συνειδητοποίησε ότι ο γερμανικός λαός είχε αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον για την διοργάνωση και επειδή είδε τον Μουσολίνι να επωφελείται από την εθνική υπερηφάνεια που συνοδεύεται με τον τίτλο του μουντιάλ, έβαλε ως στόχο την κατάκτησή του. Το όνειρο όμως αυτό δεν κράτησε για πολύ, αφού η Γερμανία αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο. Λίγα χρόνια αργότερα θα ξεκινούσε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
Όσο η δύναμη της Γερμανίας μεγάλωνε, το ενδιαφέρον της στράφηκε στα τεχνουργήματα που κατείχαν οι Ιταλοί και φυσικά στο Ζιλ Ριμέ. Τότε ο Οτορίνο Μπαράσι (Ιταλός αντιπρόεδρος της FIFA) πήρε την πρωτοβουλία να κρύψει το τρόπαιο. Το έβαλε μέσα σε ένα κουτί παπουτσιών κάτω από το κρεβάτι του, γλυτώνοντας με τον τρόπο αυτό από του Ναζί κατά την εισβολή τους στο σπίτι του.
Δώδεκα χρόνια μετά ο Μπαράσι θα επιστρέψει το κύπελλο στη FIFA για να διεξαχθεί το τέταρτο μουντιάλ, αυτή τη φορά στη Βραζιλία. Η Ουρουγουάη είκοσι χρόνια αργότερα θα ξαναβρεθεί στην κορυφή του κόσμου ανοίγοντας ένα νέο παράθυρο στην ιστορία του Ζιλ Ριμέ.
Πέρασαν άλλα τέσσερα χρόνια και βρισκόμαστε στην Ελβετία. Η δυτική Γερμανία, της οποίας η συμμετοχή είχε απαγορευτεί στο προηγούμενο παγκόσμιο κύπελλο, θα είναι η μεγάλη νικήτρια. Τότε ο Ζιλ Ριμέ παρέδωσε ο ίδιος το τρόπαιο στους Γερμανούς, συμβολίζοντας την επιστροφή της παγκόσμιας ειρήνης. Τα επόμενα δύο παγκόσμια κύπελλα πραγματοποιήθηκαν στη Σουηδία και στη Χιλή και ήταν βαμμένα με κίτρινο και μπλε, αφού η Βραζιλία ήταν η απόλυτη κυρίαρχος.
Τέσσερις μήνες όμως πριν το μουντιάλ του 1966, που διοργάνωνε η Αγγλία, το Ζιλ Ριμέ θα ξαναγινόταν αόρατο. Το τρόπαιο βρισκόταν στον εκθεσιακό χώρο Westminster Central Hall στο Λονδίνο, από όπου κι εκλάπη. Βρέθηκε επτά μέρες από ένα… σκύλο τον Πικλς, τυλιγμένο σε εφημερίδες, θαμμένο κάτω από ένα δέντρο. Ο κλέφτης … κλεισμένος πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, το τρόπαιο στα χέρια των Άγγλων που αναδείχθηκαν νικητές της διοργάνωσης, και όλα αυτά εξαιτίας του τετράποδου λαϊκού ήρωα Πικλς.
Το τελευταίο παγκόσμιο κύπελλο που θα είχε ως έπαθλο το Ζιλ Ριμλε ήταν το 1970 στο Μεξικό. Νικήτρια ήταν η Βραζιλία για τρίτη φορά και θα κρατούσε το τρόπαιο για πάντα, αφού η FIFA το από την επόμενη διοργάνωση θα το αντικαταστήσει. Μέχρι και το 1983 το Ζιλ Ριμέ βρισκόταν στα γραφεία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Βραζιλίας στο Ρίο ντε Τζανέιρο, από όπου και εξαφανίστηκε. Εκλάπη για τρίτη φορά και πάλι από έναν εκθεσιακό χώρο, αφού το προστατευτικό κουτί στο οποίο βρισκόταν είχε από όλες τις πλευρές του αλεξίσφαιρο γυαλί εκτός όμως από μια. Η πίσω πλευρά του ήταν φτιαγμένη από ένα λεπτό ξύλο γεγονός που έκανε την κλοπή του πολύ ευκολότερη.
Δυστυχώς εκείνη η ημέρα θα ήταν η τελευταία που κάποιος θα έβλεπε το Ζιλ Ριμέ, αφού το τρόπαιο δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά. Σαν να μην έφταναν όμως όλα αυτά, η πιο γνωστή υπόθεση για την κατάληξή του είναι ότι το έλιωσαν για να πουλήσουν το χρυσό.
Μπουμπάκης Αλέξανδρος
Πηγές: https://www.sideralsport.gr/sports-thinking/%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B6%CE%B9%CE%BB-%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%AD-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%81%CF%80%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9/
http://www.espn.com/30for30/film?page=mysteriesoftherimettrophy
