Ιούλιος 1930: Ο Ζιλ Ριμέ παρουσιάζει το τρόπαιο
στον Ουρουγουανό Πολ Τζουντ μετά τον τελικό
|
Ο Οτορίνο Μπαράσι επιστρέφει το Ζιλ Ριμέ |
Ιούλιος 1974: Ο Πελέ κρατάει το Ζιλ Ριμέ,
ο Σίλερ το νέο τρόπαιο του παγκοσμίου κυπέλλου
|
Ιούλιος 1930: Ο Ζιλ Ριμέ παρουσιάζει το τρόπαιο
στον Ουρουγουανό Πολ Τζουντ μετά τον τελικό
|
Ο Οτορίνο Μπαράσι επιστρέφει το Ζιλ Ριμέ |
Ιούλιος 1974: Ο Πελέ κρατάει το Ζιλ Ριμέ,
ο Σίλερ το νέο τρόπαιο του παγκοσμίου κυπέλλου
|
Ο Μαραντόνα έκανε αυτή την τέχνη στο ανώτερο επίπεδο. Ήταν ένας πραγματικός αρτίστας! Φεύγοντας ο Μαραντόνα από τη ζωή, το ποδόσφαιρο μένει ορφανό.
Ο Λουίς Σεπούλβεδα συνομιλούσε, φαίνεται, όλη του τη ζωή με τον Φιδέλ Κάστρο. Συνομιλούσε όταν δεν γνωρίζονταν προσωπικά, συνομιλούσε όταν – και αν – συναντήθηκαν από κοντά. Συνομιλούσαν οι δυο τους πάντοτε στη δική μας φαντασία. Συνεχίζουν και τώρα ίσως.
Σχεδόν πάντα στις συνεντεύξεις ψάχνω να βρω τα κατάλληλα λόγια ούτως ώστε να προλογίσω την κουβέντα που ακολουθεί. Όμως εδώ δεν υπάρχει καλύτερος πρόλογος από τα λόγια του Γιώργου Μπαντή «Αθλητής είσαι όταν γίνεσαι η φωνή του ανθρώπου που υποφέρει, που αδικείται. Εγώ προσωπικά φώναξα με την δύναμη της φωνής μου όχι για να σε πείσω ότι έχω δίκιο, αλλά για να σε κάνω να ψάξεις, να αναζητήσεις να βρεις αυτό που δεν θα σου πει ποτέ η τηλεόραση».
Με δεδομένη πλέον τη μεγαλύτερη κοινωνικοοικονομική σύγκλιση των χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας το ’92, αλλά και γενικότερα της Ευρώπης, κατά τη γνώμη σας ποιος ρόλος επιφυλάσσεται στο εξής για το ελληνικό πολιτισμικό-πολιτιστικό μοντέλο; Ποια είναι η ανάπτυξη, ή, η κρίση του ελληνικού πολιτισμού, τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα, ή μειονεκτήματα, στη νέα συνάντηση με την Ευρώπη;
Η βία στο ποδόσφαιρο, η οπαδική βία, είναι εν σμικρώ εξεικόνιση της βίας που εμφιλοχωρεί στην κοινωνία. Κανείς δεν γεννιέται βίαιος, γίνεται.
Η γλαφυρή δήλωση του Χιλιανού συγγραφέα Λουίς Σεπούλβεδα, με αφορμή την εξέγερση στη Χιλή: “Ο Χιλιανός ζει με τη…
Τον 20ο αιώνα, με την επέκταση των ιμπεριαλιστικών κατακτήσεων των ΗΠΑ ιδιαίτερα στη Λατινική Αμερική, υιοθετήθηκαν διάφορα ιδεολογήματα για να δικαιολογήσουν αυτήν την επέκταση: το ηθικό δικαίωμα της «ανώτερης λευκής ράτσας»,
Συνάντησα πρώτη φορά τον Abel Paz τον Γενάρη του 1996, στο Παρίσι, στην 5η συνάντηση του ευρωπαϊκού δικτύου αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας .
Όπου σήμερα, παίζουμε PuRO FuTBOL με τον Ρομπέρτο Φονταναρόσα και ανακαλύπτουμε το Αργεντίνικο πάθος για το ποδόσφαιρο, με τη βοήθεια του Μιχάλη Τσούτσια.
Το 1948 μετακόμισε στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών κι εκεί άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα “Ελ Ουνιβερσάλ”. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Αμερική και την Ευρώπη.
Ένα μνημειώδες κείμενο του Ερνάν Κασκιάρι που περιλαμβάνεται στο περιοδικό HUMBA (τεύχος 39), το οποίο είναι εξ’ ολοκλήρου αφιερωμένο στον Ντιέγκο.
«Όσο εσύ κοιμάσαι, η τύχη σου δουλεύει», θα μπορούσε να πει κάποιος στην πρωταγωνίστρια (Βίκυ Παπαδοπούλου) της καινούριας ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη.
Ίσως είναι, τελικά, το μοναδικό θύμα ανάμεσα σε μία ανταλλαγή πυροβολισμών, βωμολοχιών και βρώμικου χρήματος. «Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου» και ίσως να μη μάθει ποτέ τι πραγματικά έχει συμβεί.
Το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό όταν γίνεται αναφορά στο νοτιοαμερικάνικο ποδόσφαιρο, είναι το πάθος· ένα πάθος που όταν μιλάμε ειδικότερα για το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή, παίρνει τεράστιες διαστάσεις.
Μια γυναίκα γεννά απ’ τη μήτρα της φωτιά. Τρέμει, πέφτει μέσα στις φλόγες κι ακούγεται μια κραυγή.
“Αύριον θα στηθώσιν εις το Στάδιον και οι ανακαλυφθέντες δύο Ερμαί, εκατέρωθεν της σφενδόνης, εκεί όπου άρχονται τα τόξα αυτής. Τα κάτω μέρη των Ερμών, τα οποία δεν συνάδουσι προς τα σημερινά ήθη, θα καλυφθώσι δι’υφασμάτων κυανόλευκων”.