HUMBA Magazine (#39) | Diego Armando Maradona

Η Νάπολη, στα χέρια του Πουλιέζε, εξέρχεται από το στερεότυπο της φωτεινής μεσογειακής πόλης του νότου και εισέρχεται σε μια ατμόσφαιρα σκοτεινή όπου το νερό της βροχής, που πέφτει ασταμάτητα για τέσσερεις συνεχόμενες μέρες, πλημμυρίζει δρόμους, ανοίγει χάσματα στο έδαφος, καταπίνει πολυκατοικίες, αφήνει πίσω της νεκρούς και ανθρώπους σε απορία.

Επιτέλους, ένας άρρωστος πολιτισμός σε παραλυσία! Κανένα τρομο-κρατικό κτύπημα δεν θα είχε τέτοια επιτυχία. Και το επέφεραν «υγιείς» κυβερνήσεις.Και να που φθάσαμε επιτέλους στο μέλλον.Ιδίως τώρα που οι οικόσιτοι έχουν επιτέλους χρόνο – ακόμη και για να σκέπτονται.

Ο Πικάσσο είχε αποφασίσει να αποστασιοποιηθεί από τα γεγονότα της εποχής του προκειμένου να μην θεωρηθεί η τέχνη του στρατευμένη αλλά η φρίκη του βομβαρδισμού που διέταξε ο Στρατηγός Φράνκο εναντίον άμαχου πληθυσμού, τον οδήγησε τελικά στη δημιουργία του πίνακα Guernica.

Ο Σερζ αδιαφορεί για τους μεμονωμένους ήρωες και εξηγεί τη στάση του αυτή λέγοντας, «Δεν ζούμε ποτέ μόνο με τις δικές μας προσπάθειες, δεν ζούμε ποτέ μόνο για τους εαυτούς μας. Η πιο προσωπική μας σκέψη συνδέεται με χίλιους δεσμούς μ’ αυτήν του κόσμου που μας περιβάλλει». Όλα τα μυθιστορήματά του αντικατοπτρίζουν αυτή την πεποίθηση.

Είναι ένα εξομολογητικό, τρυφερό κείμενο. Μας δίνει μια εικόνα του ανθρώπου Ιουλίου Βερν, και μάλιστα του παιδιού που υπήρξε.

Θα διαβάσουμε, κατ’ αρχάς, μεγάλη λογοτεχνία. Βιβλία γραμμένα με την καρδιά από ανθρώπους που δεν κυνηγούν την εύκολη συγκίνηση και τις πωλήσεις.

Ολόκληρο το Αφιέρωμα στον Ισπανικό Εμφύλιο

Το Σύντομο Καλοκαίρι της Αναρχίας του Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ εκδόσεις της Εστίας συνάντηση με τον μεταφραστή Σπύρο Μοσκόβου      …

Και προτού ξεσπάσει ο θρήνος των ανοίξεων,έκλεινε αργά τα βλέφαρα, έβαζε τα μαχαίρια στη σειρά και ριχνόταν πάνω τους σαν ένας ταύρος, τόσο πονεμένος,που δεν του έμενε άλλο παρά να σκοτωθεί.

Ένα ασπρόμαυρο κοινωνικό μήνυμα για τη διαφορετικότητα. Εσείς ποιο σχέδιο κάλτσας είσαστε; Ποια θα θέλατε να ήταν το παιδί σας;

Η Μάγδα Κόρπη ο Θωμάς Καζάσης και η Μάιρη Μηνά διαβάζουν απόσπασμα από το βιβλίο «Ακόμα κι αν απομείνει ένας σκύλος» του Joseph Andras. Μια ποιητική αφήγηση του λιμανιού της Χάβρης που συνοψίζει πέντε αιώνες της ύπαρξής του.

Όπου σήμερα, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Φρήντριχ Ντύρενματ και τον δημοσιογράφο Ντανιέλ Σνεντερμάν. Η Βλάβη, Βερολίνο 1933.

Πώς ήταν τα φοιτητικά του χρόνια στο Ηράκλειο, τι πιστεύει για τον ψυχαγωγικό ρόλο του θεάτρου, ποιες είναι οι απαιτήσεις για ένα ηθοποιό και τι εκλαμβάνει από το κοινό; Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου μίλησε γι’ αυτά και για άλλα πολλά στο κανάλι του Reactor.

Ο νατουραλισμός! Μα δεν με νοιάζει διόλου! Νομίζετε πως σε πενήντα χρόνια, και δεν δίνω ούτε ένα παραπάνω, θα υπάρχει κάτι από τις ετικέτες για τις οποίες χτυπιούνται τώρα, ετούτη την ώρα που μιλάμε

Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, είναι φανερό πως αυτό δεν αποτελεί ένα απλό πολεμικό ημερολόγιο, ούτε μια “αντικειμενική” δημοσιογραφική ανταπόκριση.