Η Γεροντοκόρη
της Ίντιθ Γουόρτον
Μετάφραση: Χρύσα Τσαλικίδου
Εισαγωγή: Ροξάνα Ρομπινσον
Εκδόσεις: Στιγμός
Σκόρπιες φράσεις από την εισαγωγή της Ροξάνα Ρόμπινσον
«Βυθίζομαι στον 19ο αιώνα», έγραφε η Ίντιθ Γουόρτον, «… ένα ευλογημένο καταφύγιο από την αναταραχή και τη μετριότητα του σήμερα ― σαν να βρίσκω άσυ¬λο σε ναό». Έτσι ανασκάπτοντας την πλούσια φλέβα του παρελθόντος άρχισε να γράφει τέσσερις νουβέλες με τον συλλογικό τίτλο Η παλιά Νέα Υόρκη. Η καθεμιά καταπιανόταν με μία δεκαετία του 19ου αιώνα: «Ψεύτικη αυγή», 1840, «Η γεροντοκόρη», 1850, «Σπίθα», 1860 και «Πρωτοχρονιά», 1870. Εκδόθηκαν το 1924 σε ξεχωριστούς τόμους και οι Times τις κατέταξαν στα καλύτερα έργα της. «Η γεροντοκόρη» χαρακτηρίστηκε ως «μια από τις ωραιότερες ιστορίες της αμερικανικής λογοτεχνίας».
«Μα παρ’ όλα’ αυτά …παρ’ όλα’ αυτά… Είναι ποτέ δυνατόν να περνάς τη ζωή σου με καθορισμένους και αναλλοίωτους νόμους;»
«Η υποταγή σ’ αυτούς ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη στην κοινότητα∙ η παραβίασή τους σήμαινε αποπομπή από αυτήν»
«Η Γεροντοκόρη εκτυλίσσεται σε μια σοβαροφανή, στερημένη από κάθε φαντασία κοινωνία που εκπροσωπείται από τη συμβατική και αδιάφορη στα όρια της απάθειας οικογένεια των Ράλστον, ανθρώπους «αγγλικής αστικής καταγωγής». Είναι εργατικοί, τίμιοι, και βαθιά επιφυλακτικοί∙ ο ηρωισμός θεωρείται πολύ επικίνδυνο πράγμα. Η εχεφροσύνη τους παρέχει το ηθικό φόντο στην ιστορία.»
«Πρωταγωνιστούν Η Ντίλια και η Σάρλοτ, οι ξαδέλφες Λόβελ.»
«Η ενσυνείδητη σεξουαλικότητα είναι ο άξονας πάνω στον οποίο περιφέρεται Η Γεροντοκόρη.»
«Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κοινωνικό παράπτωμα από το να αποκτήσει μια καλοαναθρεμμένη κοπέλα παιδί εκτός γάμου. Οι νόμοι είναι αμείλικτοι, η τιμωρία αναπόφευκτη.»
«Η Σάρλοτ πρέπει να τιμωρηθεί για την αμαρτία της και η Ντίλια να επιβραβευτεί για την αρετή της»
«Η Σάρλοτ απαρνιέται όλα της τα μητρικά δικαιώματα και προνόμια με αντάλλαγμα την παραμονή της στην κοινότητα»
«Και οι δυο γυναίκες αγαπούν το παιδί. Και οι δυο διεκδικούν τη μητρότητα»
«Ο αγώνας τελείωσε: η Σάρλοτ έχει παραδώσει το έσχατο απομεινάρι της μητρότητάς της στην Ντίλια. Ο νόμος έχει γίνει σεβαστός, το τίμημα πληρώθηκε και η τιμωρία ολοκληρώθηκε.»
«Αποκαλύπτοντας την πονόψυχη πλευρά της, η θριαμβεύτρια Ντίλια προβαίνει σε μια χειρονομία καλής θέλησης σε μάνα και κόρη, τώρα που τις έχει χωρίσει πια για πάντα.»
