Από το πρώτο κιόλας πλάνο οι πρωταγωνιστές προειδοποιούν τους θεατές ότι αναμένεται να μοιραστούν μαζί τους έντονες και αμφιλεγόμενες στιγμές.
Βρισκόμαστε στα τέλη του 1890 και ένας νέος φαροφύλακας, ο Ephraim Winslow (Robert Pattinson), συνεργάζεται με τον Thomas Wake (William Dafoe), προκειμένου να κυλήσει ομαλά η λειτουργία του φάρου και η ίδια τους η καθημερινότητα. Εξ αρχής, ο Thomas δείχνει τις σαδιστικές ιδιοτροπίες του οι οποίες παραδόξως θα φέρουν τους πρωταγωνιστές κοντά δημιουργώντας μία αρρωστημένη σχέση αλληλεξάρτησης. Όμως, πόσο μεγάλη θα είναι η ρήξη μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, όταν ο Thomasαπαγορεύσει στον Ephraim εκείνο που επιθυμεί περισσότερο; Ποια είναι η πραγματική ταυτότητα των χαρακτήρων; Πότε ξεπερνούν τη λεπτή γραμμή μεταξύ πραγματικότητας και παραφροσύνης;
Όλα τα παραπάνω δημιουργούν μια ιστορία παράνοιας γεμάτη κακούς μυθολογικούς οιωνούς που κάνουν την ταινία να μοιάζει περισσότερο με έναν καλαίσθητο εφιάλτη παρά με μία οδυνηρή πραγματικότητα. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που η σκηνοθεσία του Robert Eggers και η διεύθυνση φωτογραφίας του Jarin Blaschke πετυχαίνει κάτι τέτοιο, αφού το 2015 με το “Thewitch” μας είχε κάνει να δούμε τις ταινίες τρόμου με άλλα μάτια. Η διαφορά της παλαιότερης και της τωρινής δουλειάς του κινηματογραφικού διδύμου είναι η περιορισμένη παλέτα των χρωμάτων στα πλάνα, καθώς οι τόνοι του άσπρου και του μαύρου κάνουν τα κάδρα να φαίνονται «καπνισμένα» κυριολεκτικά και μεταφορικά (υποψηφιότητα καλύτερης φωτογραφίας σε βραβεία BAFTAκαι Όσκαρ), καθώς και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών οι οποίες είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικές με τους δύο ηθοποιούς να διεκδικούν σημαντικά βραβεία σε Α’ και Β’ ανδρικό ρόλο.
