AD10S
Diego Armando Maradona
Συνάντηση με τον
Σάββα Κωφίδη
Β.Μ: Tι γνώμη είχες για τον Μαραντόνα πριν το Μουντιάλ του 1994;
Σ.Κ: Θεωρούσα ότι ο Μαραντόνα ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, μέχρι εκείνη τη στιγμή!Και πίστευα ότι δύσκολα θα μπορούσε να τον ξεπεράσει κάποιος άλλος. Ούτως ή άλλως του είχα και αδυναμία. Ήταν από τους παίχτες που θαύμαζα περισσότερο από όλους τους άλλους!
Β.Μ: Η κλήρωση σας έφερε κόντρα στην Αργεντινή τι σκέφτηκες; Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματα;
Σ.Κ: Ήμουν συνεπαρμένος και χαρούμενος ούτως ή άλλως με την ιδέα ότι θα παίξω σε ένα μουντιάλ. Ποια ομάδα θα ήταν αντιμέτωπη με εμάς δεν ήταν και τόσο σπουδαίο για μένα, αλλά σίγουρα όταν άκουσα ότι θα είναι η Αργεντινή πήγε η σκέψη μου στον Μαραντόνα. Το ότι θα παίζαμε αντίπαλοι ήταν ευτυχία για μένα!
Β.Μ: Πώς προετοιμαστήκατε γι΄ αυτόν τον αγώνα αλλά και συγκεκριμένα για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου super star;
Σ.Κ: Δεν προετοιμαστήκαμε αποκλειστικά για να αντιμετωπίσουμε μόνο τον Μαραντόνα, δεν υπήρξε τέτοιο θέμα. Η προετοιμασία γενικά της ομάδας ήταν λίγο δύσκολη, με την έννοια ότι ξεκινήσαμε πολύ νωρίς. Κάναμε ένα μήνα προετοιμασία στην Ελλάδα, και άλλο τόσο στην Αμερική. Εκεί, είχαμε πολλές εκδηλώσεις, έτσι φύγαμε λίγο από το σκοπό μας αλλά και από το λόγο που πήγαμε. Αυτό μας αποπροσανατόλισε λίγο. Με αποτέλεσμα να μην νοιώσουμε τι συνέβαινε εκεί. Αυτή ήταν γενικά η προετοιμασία. Όπως καταλαβαίνεις δεν ήταν και η καλύτερη για να παίξουμε σε ένα μουντιάλ, συν το γεγονός ότι υπήρχε και η απειρία. Τώρα όσον αφορά την αντιμετώπιση του Ντιέγκο δεν υπήρχε τίποτα το συγκεκριμένο πέρα από το γεγονός ότι ο προπονητής τοποθέτησε έναν συμπάιχτη μου για να τον μαρκάρει man to man.
Β.Μ: Όταν πληροφορηθήκατε για τον έλεγχο ντόπινγκ που του έγινε και βγήκε θετικός, τι ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες;
Σ.Κ: Στεναχωρήθηκα περισσότερο γιατί θα έλειπε αυτός ο ποδοσφαιριστής από το μουντιάλ αυτό. Γιατί θα χάναμε τη δημιουργικότητά του. Θα έχανε το ποδόσφαιρο, και ήταν μεγάλη αλήθεια αυτό. Δεν σκέφτηκα καθόλου το θέμα του ντόπινγκ, εάν ντοπαρίστηκε, γιατί το έκανε κλπ. Τίποτα δε σκέφτηκα, σκέφτηκα μόνο ότι ήταν κρίμα που δεν θα συνέχιζε στο μουντιάλ.
Β.Μ: Πώς ήταν η ποδοσφαιρική και όχι μόνο συμπεριφορά του μέσα στον αγωνιστικό χώρο;
Σ.Κ: Αυτό που με ρωτάς δεν μπορώ να το απαντήσω γιατί συνήθως όταν έπαιζα δεν παρατηρούσα τίποτα, δεν ήξερα ποιος παίζει, δεν έβλεπα τον αντίπαλο καθόλου. Με την έννοια ότι σκεφτόμουν το δικό μου αλλά και το παιχνίδι της ομάδας μου. Ίσως είναι αρμόδιος κάποιος άλλος που ήταν έξω από το γήπεδο να παρατηρήσει πως συμπεριφερόταν στο γήπεδο ο Μαραντόνα. Μετά που είδα ξανά το παιχνίδι, είδα αυτό που ήξερα, ένα μεγάλο ποδοσφαιριστή, ένα παίχτη με διορατικότητα, ένα ευφυή παίχτη, που κάθε φορά που τον έβλεπα επιβεβαίωνε την άποψή μου ότι είναι ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο.
Β.Μ: Υπήρχε κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη σου από εκείνο το παιχνίδι;
Σ.Κ: Τα αποδυτήρια μας ήταν κολλητά με εκείνα της Αργεντινής. Αυτό το καταλάβαμε γιατί στην ουσία μας χώριζε ένα νοβοπάν. Ακούγαμε δίπλα μας τις φωνές από τους Αργεντινούς. Καθώς βγαίνανε φωνάζανε με πάθος συνθήματα, και αυτό ήταν κάτι που μας προξένησε εντύπωση, γιατί η ομάδα η δική μας ήταν βουβή! Φαντάσου η μια ομάδα έβγαινε βουβή και η άλλη με την προτροπή του Μαραντόνα -το μάθαμε αργότερα αυτό – έδινε θάρρος ο ένας στον άλλον με φωνές και συνθήματα.
Β.Μ: Τι είναι ο Μαραντόνα για το ποδόσφαιρο;
Σ.Κ: Είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο! Το ποδόσφαιρο είναι μια μορφή τέχνης. Ο Μαραντόνα έκανε αυτή την τέχνη στο ανώτερο επίπεδο. Ήταν ένας πραγματικός αρτίστας! Φεύγοντας ο Μαραντόνα από τη ζωή, το ποδόσφαιρο μένει ορφανό.
Β.Μ: Ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που παρόλη του τη λάμψη και το superstarιλίκι δεν δίστασε να πάρει το μέρος των καταδικασμένων σε αυτή τη γη αλλά και των επαναστατημένων. Είναι ο Diego ένα παράδειγμα να ξεφύγουμε από το No Politica ή αυτό το παιχνίδι έχει χαθεί οριστικά;
Σ.Κ: Ο Ντιέγκο φυσικά και είναι παράδειγμα, για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε εμείς οι ποδοσφαιριστές αλλά και οι άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Ο Ντιέγκο ήταν τόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής αλλά ήταν και ένας απλός άνθρωπος ο οποίος κοίταζε τον συνάνθρωπό του, κοίταζε τους απλούς ανθρώπους πως ζούσανε και βίωναν την αδικία και έδωσε σημασία σε αυτούς. Ως επί το πλείστον σήμερα οι ποδοσφαιριστές αδιαφορούν γι’ αυτά.
Αλλά δεν είναι ο μόνος – και αυτό είναι θετικό – είναι ο Σώκρατες που αμφισβήτησε το δικτατορικό καθεστώς, συμμετείχε σε κινήματα και σε αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία στη Βραζιλία. Με το θάνατο του Σώκρατες μίλησε ο Καντονά λέγοντας: “όλοι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο αυτό είναι ανθρώπινο. Όταν κάποιος βάζει ένα γκολ και έχει εκατομμύρια θαυμαστές νομίζει ότι μπορεί να τον αλλάξει. Αυτό όμως δεν επιτυγχάνεται μόνο με ένα γκολ, χρειάζονται ιδέες και κοινωνική και πολιτική συνείδηση πράγματα που τα είχε ο Σώκρατες στο έπακρο!”
Υπάρχουν και άλλοι, ο Κριστιάνο Λουκαρέλλι στην Λιβόρνο, ο Κάρλος Κασέλι Χιλιανός διεθνής ο οποίος κατά την αναχώρηση της εθνικής ομάδας της Χιλής για το μουντιάλ του 1974 αρνήθηκε να χαιρετήσει το Πινοτσέτ με αποτέλεσμα να έχει επιπτώσεις όχι τόσο αυτός όσο η μητέρα του.
Ο Βόσνιος Πρέντραγκ Πάσιτς, ο οποίος δημιούργησε σχολή ποδοσφαίρου με σκοπό να ενώσει όλες τις κοινότητες γύρω από το Σαράγεβο το οποίο βομβαρδιζόταν από τους Αμερικάνους, παιδιά δηλαδή από διαφορετικές εθνικότητες, θρησκείες, κόμματα κατάφεραν να παίζουν ποδόσφαιρο παρόλο το μίσος που υπήρχε γύρω τους ενώ οι βομβαρδισμοί των Αμερικανών συνεχιζόταν. Αυτό ήταν σπουδαίο.
Φυσικά και ο Ντρογκμπά ( το 2006 πέρασε με την Ακτή Ελεφαντοστού στο μουντιάλ της Γερμανίας με νίκη επί του Σουδάν 3-1) που μαζί με τους συμπαίχτες του γονάτισαν μπροστά στην κάμερα και παρακάλεσαν τις δύο αντιμαχόμενες δυνάμεις στην Ακτή Ελεφαντοστού, που μαίνονταν εμφύλιος πόλεμος, να αφήσουν κάτω τα όπλα. Ήταν ένας λόγος και αυτός που σταμάτησε ο πόλεμος.
Β.Μ: Μετά τον όχι και τόσο πετυχημένο πρώτο χρόνο στη Νάπολη, ο Diego δούλεψε περισσότερο την ταχύτητά του, την αντίσταση του σώματος του, αλλά και τη γρηγοράδα της ντρίπλα του, για να ανταπεξέλθει στα πολύ δύσκολα μαρκαρίσματα των Ιταλών αμυντικών! Πιστεύεις ότι ο Μαραντόνα ήταν παίχτης μιας άλλης εποχής ή κάλλιστα θα προσάρμοζε και το παιχνίδι του στο σήμερα;
Σ.Κ: Πιστεύω το ταλέντο προσαρμόζεται και εξελίσσεται ανάλογα την εποχή του. Εάν ο Μαραντόνα είχε γεννηθεί σήμερα, το ταλέντο του θα είχε εκτιναχθεί! Θα ήταν πολύ καλύτερος, γιατί το παιχνίδι εξελίχθηκε, έγινε πιο γρήγορο και πιο δύσκολο και ο Μαραντόνα ήταν τόσο ευφυής και σπουδαίος που θα προσαρμοζόταν.
Β.Μ: Έχει νόημα η ερώτηση περί του…καλύτερου ποδοσφαιριστή στην ιστορία; Και αν ναι είναι αυτός ο Μαραντόνα;
Σ.Κ: Νομίζω δεν έχει και τόσο μεγάλο νόημα να μιλάμε για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή στην ιστορία. Αλλά εάν χρειάζεται να το κάνουμε αυτό έχει να κάνει όχι μόνο με την αντικειμενικότητα της απάντησης αλλά και με την αισθητική του καθενός. Δηλαδή, υπάρχουν και άλλοι ποδοσφαιριστές που μπορεί να είναι σε αυτό το επίπεδο, όπως ο Πελέ ή ο Κρόιφ. Ο καθένας μπορεί να πει τον έναν ή τον άλλον. Για μένα ο Μαραντόνα ήταν ο κορυφαίος όλων των εποχών!Θεωρώ ότι είχε την έκτη αίσθηση!
Β.Μ: Κακά τα ψέματα, ο Μαραντόνα συνδέθηκε και με αρνητικά γεγονότα, βλέπε χρήση κοκαΐνης. Είναι αυτό κάτι που αποτρέπει έναν προπονητή σε Ακαδημίες, να μιλήσει σχετικά, στα νέα παιδιά;
Σ.Κ: Θα μιλήσουμε στα νέα παιδιά για όλα αυτά τα σπουδαία που έχει κάνει ο Μαραντόνα. Για όλα αυτά τα πράγματα και τις αξίες που αναδεικνύει το ποδόσφαιρο που έπαιξε. Θα αναδείξουμε επίσης και την κοινωνική του δράση. Τώρα όσον αφορά τη χρήση κοκαΐνης, ο Μαραντόνα έκανε κακό στον εαυτό του, δεν δημιούργησε κακό στους άλλους και δεν ήταν εις βάρος άλλων. Φυσικά αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποτρέψουμε. Όμως ξαναλέω εμείς θα προβάλλουμε όλα αυτά τα μεγάλα και σπουδαία πράγματα που έκανε! Η χρήση κοκαΐνης δεν κάνει καλύτερο έναν ποδοσφαιριστή το είπε και ο ίδιος στο ντοκιμαντέρ του Κουστουρίτσα “τι παίχτη χάσαμε”!!!
συνέντευξη
Βαγγέλης Μπουμπάκης
Γενάρης 2021
«Κανένας καταξιωμένος ποδοσφαιριστής δεν είχε μιλήσει ανοιχτά εναντίον των αφεντικών του εμπορικού ποδοσφαίρου. Το έκανε ο πιο διάσημος και δημοφιλής όλων των εποχών, υπερασπιζόμενος τους λιγότερο διάσημους και λιγότερο δημοφιλείς παίκτες. Ένας γενναιόδωρος και αλληλέγγυος άνθρωπος, ένα είδωλο, που μέσα σε πέντε λεπτά είχε σουτάρει τα δυο πιο αντιφατικά γκολ ολόκληρης της ιστορίας του ποδοσφαίρου. Οι οπαδοί του τον λάτρευαν και για τα δυο: δεν θαύμαζαν μόνο το γκολ του καλλιτέχνη, εκείνο που έβαλε με τα διαβολικά του πόδια, αλλά και το γκολ του κλέφτη –ίσως μάλιστα περισσότερο αυτό–, εκείνο που το χέρι του έκλεψε. Τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα τον λάτρευαν όχι μόνο για τα υπέροχα ακροβατικά του, αλλά και γιατί ήταν ένας τρωτός θεός, αμαρτωλός, ο πιο ανθρώπινος των θεών.»
Εδουάρδο Γκαλεάνο
Πρώτη δημοσίευση της συνέντευξης στο περιοδικό HUMBA, Τεύχος 39, Χειμώνας 2021
