Αποχαιρετάμε τον βρώμικο και αμαρτωλό Θεό, υποτιτλίζοντας στα ελληνικά δύο πολύ σύντομα βίντεο που λένε πολλά για τον χαρακτήρα και το ταλέντο του.
Μα καλά, υπάρχει μοζαμβικανική λογοτεχνία; Ο συγγραφέας μας εμφανίζει ολοζώντανες όλες αυτές τις αντιθέσεις μέσα από μια γλώσσα σχεδόν γιορταστική, γεμάτη χιούμορ και απρόοπτα.
Η Ερυθρά Γαζέτα υποτίτλισε ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, στο οποίο βετεράνοι των θρυλικών αντιφασιστικών οδοφραγμάτων του 1922 στην Πάρμα και ιστορικοί ερευνητές μιλούν για εκείνες τις μέρες του αντιφασιστικού θριάμβου.
Είναι ένα εξομολογητικό, τρυφερό κείμενο. Μας δίνει μια εικόνα του ανθρώπου Ιουλίου Βερν, και μάλιστα του παιδιού που υπήρξε.
«Η Γεροντοκόρη εκτυλίσσεται σε μια σοβαροφανή, στερημένη από κάθε φαντασία κοινωνία που εκπροσωπείται από τη συμβατική και αδιάφορη στα όρια της απάθειας οικογένεια των Ράλστον, ανθρώπους «αγγλικής αστικής καταγωγής».
Πώς ήταν τα φοιτητικά του χρόνια στο Ηράκλειο, τι πιστεύει για τον ψυχαγωγικό ρόλο του θεάτρου, ποιες είναι οι απαιτήσεις για ένα ηθοποιό και τι εκλαμβάνει από το κοινό; Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου μίλησε γι’ αυτά και για άλλα πολλά στο κανάλι του Reactor.
Ο Γιώργος Κιμούλης βρέθηκε στο Ηράκλειο και μίλησε στο Reactor για το θέατρο, την υποκριτική τέχνη, την τηλεόραση και για το συναίσθημα που πιστεύει ότι κυριαρχεί στην κοινωνία μας.