Η στήλη guerrilla συνάντησε τον Μάριο Μαρκόπουλο συζήτησε μαζί του για τον αθλητισμό, το ρατσισμό, την αιμοκάθαρση και όχι μόνο!
Μάριος Μαρκόπουλος.
Τριάντα πέντε χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του στην Ελλάδα το βιβλίο του Τζόσεφ Κόνραντ «Η τρέλα του Αλμάγερ» (εκδόσεις Μέδουσα) παίρνει ξανά τη θέση του στα ράφια των βιβλιοπωλείων και στα χέρια των αναγνωστών. Αφορμή λοιπόν στάθηκε η έκδοση αυτή για την κουβέντα που ακολουθεί με τον εκδότη του βιβλίου Γιάννη Περδικογιάννη.
Τον περασμένο Μάρτιο έλαβε χώρα στην Αθήνα 0 Ελληνικός διαγωνισμός Havana Club Grand Prix2016 όπου μεγάλος νικητής αναδείχτηκε ο Αλέξανδρος Τζωρτζάκης, έτσι κλήθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον 11ο Διαγωνισμό Havana Club Grand Prix που έγινε στην Κούβα!
Λέξις-Lexis .Ένα βιβλιοπωλείο για όλα τα γούστα. Λογοτεχνία, ποίηση, δοκίμια, επιστημονικά συγγράμματα, ακόμα και απλά καθημερινλα είδη βιβλιο-χατοπωλείου!Έβανς 56-60, εκεί συναντήσαμε τον Νίκο Κάτσενο, ένας άνθρωπος νέος με άποψη και αρκετά αισιόδοξος για το μέλλον του βιβλίου!
Καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα γειωμένα στην ιστορία, με βαθύτερο πολιτικό κι ανατρεπτικό περιεχόμενο.
Η βία στο ποδόσφαιρο, η οπαδική βία, είναι εν σμικρώ εξεικόνιση της βίας που εμφιλοχωρεί στην κοινωνία. Κανείς δεν γεννιέται βίαιος, γίνεται.
Αφορμή για τη συνάντηση με τον Χρίστο Χαραλαμπόπουλοείναι η κυκλοφορία του βιβλίου «TOTALFOOTBALL:επανάσταση χρώματος πορτοκαλί» του David Winner (εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ) .
Ο Πέδρο Αντόνιο δε Αλαρκόν ήταν ένας Ισπανός, συγγραφέας κατά κύριο λόγο καθώς επίσης και εκδότης, πολεμιστής, υπουργός, βουλευτής, πρεσβευτής του 19ου αιώνα, όχι ιδιαίτερα γνωστός στην Ελλάδα, αλλά αρκετά παραγωγικός λογοτεχνικά.
Πριν τη μετάφραση του «Ο θάνατος κι ο φίλος του» δεν τον γνώριζα παρά μόνο ως όνομα.
Ο Γιόζεφ Ροτ ήταν ένας οξυδερκής παρατηρητής της εποχής του, κάποιος που ίσως δεν χρειαζόταν την απόσταση από τα τεκταινόμενα για να τα ερμηνεύσει, να τα φιλτράρει και να τα χρησιμοποιήσει ως υλικό για τα μυθιστορήματά του
Είναι αυτοσκοπός. Δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας, με την έννοια πως δεν ζω από τη συγγραφή, ούτε έχω να ανταποκριθώ σε κάποιο συμβόλαιο με περιοριστικούς όρους. Γράφω αυτά που θέλω να γράψω και στη συνέχεια, κάποιες φορές, τα ενώνω, σαν να ήταν ένα παζλ, για να δημιουργήσω μια ιστορία μεγαλύτερη.
Το οδοιπορικό μιας ζωής. Μια περιπέτεια αυτογνωσίας. Μια επαναλαμβανόμενη διαδικασία υπέρβασης. Ένας ανήσυχος άνθρωπος της εποχής του, ικανός να αφουγκραστεί τα κελεύσματα των καιρών.
Όπως λέει η ίδια, εμπνεύστηκε την ιστορία από μια προσωπική εμπειρία: Λίγο πριν από τον πόλεμο, ορισμένοι καλλιεργημένοι Γερμανοί φίλοι μου που ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ζεστοί και πνευματικοί άνθρωποι, επέστρεψαν στη Γερμανία. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετατράπηκαν σε ορκισμένους Ναζί. Α
Εκπαιδεύω έναν ηθοποιό σημαίνει αποσύρομαι, χάνομαι. Ο εκπαιδευτής πρέπει να πεθαίνει μέσα στον ηθοποιό. Είναι μια εξαιρετικά λεπτή, ευαίσθητη τέχνη.
«Είδος ανθρώπου υπό εξαφάνιση»: αναγεννησιακός πολυτεχνίτης, πολιτικό ον, αριστερός χωρίς αγκυλώσεις. Και συγγραφέας που, ωστόσο, δήλωνε θιασώτης της σιωπής·
Εκείνο που του επιτρέπει να αντέχει τον αβάσταχτο βίο είναι το προβλέψιμο της κάθε ημέρας. Ο έξω κόσμος είναι ο πιο άσπονδος εχθρός του.
Ο φόβος απέναντι σε κάθε αλλαγή τον ρίχνει στην αγκαλιά της σπιτονοικοκυράς του, της Κλάρας Πόργκες, μιας μαραμένης χήρας, η οποία ξέρει να εκμεταλλεύεται τις φοβίες του και τον εξουσιάζει πλήρως, μέχρι του σημείου της σεξουαλικής κακοποίησης.