Αυτή ενός ναρκομανή μύστη, ανώνυμου και αποτραβηγμένου που σατιρίζει και ανατέμνει και αποδομεί με χειρουργική ακρίβεια τον φαρισαϊσμό των επικρατούντων θεσμών.
Η βία στο ποδόσφαιρο, η οπαδική βία, είναι εν σμικρώ εξεικόνιση της βίας που εμφιλοχωρεί στην κοινωνία. Κανείς δεν γεννιέται βίαιος, γίνεται.
Όπου σήμερα, γνωρίζουμε δυο πρωτοεμφανιζόμενους, στα ελληνικά γράμματα, ισπανόφωνους συγγραφείς! Τον αργεντινό Ερνέστο Μάγιο και τον ισπανό Ραφαέλ Ρέιχ.
«Aπό την εξορία δεν γυρίζεις», γράφει ο κυνηγημένος από τη χούντα Λουίς Σεπούλβεδα, για να προσθέσει: «δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ».
Ενώ βρισκόταν φυλακισμένος στο Σαν Κουέντιν την περίοδο 1975-1977, οργάνωσε την πρώτη εθνική καμπάνια στις φυλακές για την κατάθεση υπομνήματος στα Ηνωμένα Έθνη.
Εκπαιδεύω έναν ηθοποιό σημαίνει αποσύρομαι, χάνομαι. Ο εκπαιδευτής πρέπει να πεθαίνει μέσα στον ηθοποιό. Είναι μια εξαιρετικά λεπτή, ευαίσθητη τέχνη.
Καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα γειωμένα στην ιστορία, με βαθύτερο πολιτικό κι ανατρεπτικό περιεχόμενο.
Το παρόν ποίημα, που γράφτηκε το 2007, ήταν αφιερωμένο στον αργεντινό μάγο της μπάλας Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα.
Το θέατρο είναι χαράμισμα, μια σπατάλη, αλλά είναι και μια κοινωνικά αποδεκτή δραστηριότητα. Είναι φαινομενικά μη παραγωγικό, αλλά δικαιώνει τη συλλογική δουλειά.
Όπως ο ίδιο ο τίτλος δηλώνει, το εν λόγω βιβλίο είναι μια συλλογή διηγημάτων με κεντρικό άξονα τον έρωτα. Όχι ιδιαίτερα συνηθισμένες ιστορίες, με τον έναν ή άλλον τρόπο, να αφορούν κι εμάς.