Όπου σήμερα, παίρνουμε το τρένο από τη Μόσχα και φτάνουμε στο Βλαδιβοστόκ. Και αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν το τρένο από το Μπουένος Άιρες να έχει τερματικό σταθμό τη Μαδρίτη!
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΥΜΠΑΚΗΣ
Θεωρώ ότι είναι πολύ κατατοπιστικά. Ακόμα κι αν σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά σε σχέση με την Ειδική Περίοδο, ο Γκουτιέρες αποτυπώνει τη ζωή στην Κούβα όπως την έζησε ο ίδιος, με την αργκό και τη γλαφυρότητα της εποχής.
Είναι ένα εξομολογητικό, τρυφερό κείμενο. Μας δίνει μια εικόνα του ανθρώπου Ιουλίου Βερν, και μάλιστα του παιδιού που υπήρξε.
Όπου σήμερα, κάνουμε μια βουτιά στο λογοτεχνικό κόσμο του Οντζάκι και στη σκληρή πραγματικότητα της Αγκόλας.
Το βιβλίο αναφέρεται σε αυτήν που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε ως τη «χρυσή εποχή» του χουλιγκανισμού, δηλαδή τις δεκαετίες του ’60, του ’70 και του ’80, πριν τις κατασταλτικές επιχειρήσεις της αστυνομίας και την «έκθεση Τέιλορ»
Κι ο φόβος ότι θα σωριαστώ ξαφνικά στο πάτωμα με αναγκάζει να συλλαβίζω γλώσσες ξένων χεριών, μέχρι που πληθαίνει η καρδιά κι αδειάζει.
«Η Γεροντοκόρη εκτυλίσσεται σε μια σοβαροφανή, στερημένη από κάθε φαντασία κοινωνία που εκπροσωπείται από τη συμβατική και αδιάφορη στα όρια της απάθειας οικογένεια των Ράλστον, ανθρώπους «αγγλικής αστικής καταγωγής».
Όπου σήμερα, αποφασίσαμε να γνωρίσουμε δυο σπουδαίες λογοτεχνικές φωνές του μακρινού Εκουαδόρ.Η Ιφιγένεια Ντούμη μας ξεναγεί στον σκοτεινό κόσμο του Mandibula της Μόνικα Οχέδα.Και η Ασπασία Καμπύλη μας εισαγάγει στον κόσμο του σπουδαιότερου εν ζωή συγγραφέα από το Εκουαδόρ Αμπδόν Ουμπίδια και στο εκπληκτικό Σιωπηλή Σαν τον Θάνατο.
Εκείνο που του επιτρέπει να αντέχει τον αβάσταχτο βίο είναι το προβλέψιμο της κάθε ημέρας. Ο έξω κόσμος είναι ο πιο άσπονδος εχθρός του.
Ο φόβος απέναντι σε κάθε αλλαγή τον ρίχνει στην αγκαλιά της σπιτονοικοκυράς του, της Κλάρας Πόργκες, μιας μαραμένης χήρας, η οποία ξέρει να εκμεταλλεύεται τις φοβίες του και τον εξουσιάζει πλήρως, μέχρι του σημείου της σεξουαλικής κακοποίησης.
Οι αθλητές παραλαμβάνουν τα μετάλλιά τους και οι 2 Αμερικανοί χωρίς παπούτσια φορώντας μαύρες κάλτσες για να δείξουν τη φτώχεια των μαύρων, υψώνουν τα γάντια τους στον αέρα σε ένδειξη διαμαρτυρίας και συμπαράστασης προς τη μαύρη κοινότητα αθλητική και μη.