Σύνορα Αυστρίας-Σλοβακίας της Γιούλης Περβολαράκη

Το εμπάργκο των ΗΠΑ συνιστά πολιτική γενοκτονίας απέναντι στον κουβανικό λαό!

Οι αθλητές παραλαμβάνουν τα μετάλλιά τους και οι 2 Αμερικανοί χωρίς παπούτσια φορώντας μαύρες κάλτσες για να δείξουν τη φτώχεια των μαύρων, υψώνουν τα γάντια τους στον αέρα σε ένδειξη διαμαρτυρίας και συμπαράστασης προς τη μαύρη κοινότητα αθλητική και μη.

Πέντε αιώνες μετά την άφιξη των πρώτων Πορτογάλων ναυτικών στις όχθες της Δυτικής Αφρικής, μια μικρή και σχετικά άγνωστη στο ευρύ κοινό χώρα γιόρτασε τον περασμένο Σεπτέμβριο 45 χρόνια από την επίσημη αναγνώρισή της ως κράτος.

Κολομβία 2009.Κολομβία 1960.Βία.Κολομβία 1990.Κοκαΐνη.Καρτέλ Ναρκωτικών.

Η σχέση μου με το ποδόσφαιρο δεν είναι καν οριακή, είναι ανύπαρκτη. Το πρώτο σχετικό σχόλιο που θυμάμαι ήταν μιας αδερφής της μάνας μου που είχε μαθητή το Γιούτσο σε νυχτερινό. « Όταν παίζεις ποδόσφαιρο κατεβαίνει το μυαλό στα πόδια.

Το 1948 μετακόμισε στην Καρταχένα των Δυτικών Ινδιών κι εκεί άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα “Ελ Ουνιβερσάλ”. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες στην Αμερική και την Ευρώπη.

Ο Λουίς Σεπούλβεδα συνομιλούσε, φαίνεται, όλη του τη ζωή με τον Φιδέλ Κάστρο. Συνομιλούσε όταν δεν γνωρίζονταν προσωπικά, συνομιλούσε όταν – και αν – συναντήθηκαν από κοντά. Συνομιλούσαν οι δυο τους πάντοτε στη δική μας φαντασία. Συνεχίζουν και τώρα ίσως.

Κέρματα και γρόσια η αιτία του κακού αιωνίως. Κύλησαν όρη τα νομίσματα του κόσμου. Στον αγύριστο για πάντα. 

Ο κύριος που κάθεται δίπλα μου, μπορεί να είναι, μπορεί και να μην είναι ο πραγματικός Λουίς Σεπούλβεδα. Βλέπετε, υπάρχει ένας Λουίς Σεπούλβεδα ο οποίος, σύμφωνα μ’ ένα λιτό βιογραφικό σημείωμα που κυκλοφορεί για κατανάλωση από εύπιστους δημοσιογράφους, «γεννήθηκε το 1949 στο Οβάγιε, στη βόρεια Χιλή, έλαβε μέρος σε φοιτητικές και συν­δικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό κα­θεστώς της χώρας του,

Το νεοελληνικό κράτος είχε ανέκαθεν από την ίδρυσή του  μια ισχυρή αυταρχική πολιτική παράδοση, και στους κόλπους του υπήρχε πάντα ένα δυναμικό συντηρητικό και εθνικιστικό στοιχείο προς όφελος βέβαια των μεγάλων τζακιών και των πελατειών τους.

«Είναι τρομακτικό να ζεις μονάχα με συγγραφείς. Το χαρακτηριστικό του λογοτεχνικού κόσμου είναι η υπέρμετρη ματαιοδοξία. Εγώ ήθελα πάντα να κινούμαι στο περιθώριο.

Στην ταινία «Ο φάρος» όλοι ασφυκτιούν. Οι χαρακτήρες, τα πλάνα, οι θεατές… Οι χαρακτήρες βρίσκονται «εγκλωβισμένοι» σε ένα νησί, προκειμένου να χειρίζονται τον φάρο του, τα πλάνα περιορίζονται σε φιλμ 35 χιλιοστών κάνοντας την εικόνα σχεδόν τετράγωνη και οι θεατές γίνονται συνένοχοι στο/στα έγκλημα/εγκλήματα που διαπράττονται σε αυτή την περιορισμένη εικόνα και σε αυτό το «καταραμένο νησί».

Σε αντίθεση με τα περισσότερα ποδοσφαιρικά σωματεία των αρχών του 20ού αιώνα που ιδρύθηκαν από Άγγλους, η Club Atlético Boca Juniors ξεκίνησε ως η ομάδα των Ελλήνων και Ιταλών μεταναστών που ήταν συγκεντρωμένοι στο λιμάνι του νοτιοανατολικού Μπουένος Άιρες.

Τι το ξεχωριστό έχει όμως η ισπανική επανάσταση, και μάλιστα ιδωμένη από την μεριά των αναρχικών, ώστε να μας ενδιαφέρει σήμερα, στις αρχές του 21ου αιώνα, θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος κακοπροαίρετος.

“Εκείνη τη φορά, μία από τις αναρίθμητες ευκαιρίες να ρουφήξουμε κάνα ποτηράκι μαζί, είχε ήδη πέσει η νύχτα, ήταν ώρα να ανάψουν τα κάρβουνα για το ασάδο, και του έκανα μια τελευταία ερώτηση: μα ποια είναι αυτή η τελική νίκη, Λούτσο;”