Αντιστρέφοντας την Πυραμίδα | Τζόναθαν Γουίλσον

Η μνήμη διασώζει αλλά και καταδικάζει. Διασώζει τις φωτεινές στιγμές αλλά και τις μαύρες ώρες της ανθρώπινης ύπαρξης, λειτουργεί πότε σωτήρια και πότε καταδικαστικά.

Όπου σήμερα, ιχνηλατούμε τις επαφές αυτών που μας λένε ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται ή μια χούντα θα μας σώσει,με τη βοήθεια του δημοσιογράφου Διονύση Ελευθεράτου καταλήγουμε στα . . . λαμόγια στο χακί.

Γνωρίζουμε την  Αποστολή του Βιβλιοθηκάριου και προσπαθούμε να καταλάβουμε κατά πόσο η αποστολή αυτή είναι επίκαιρη και σήμερα.

Έτσι, το τεράστιο εγχείρημα της κουβανικής επανάστασης να συμβάλει στον αγώνα κατά της αποικιοκρατίας στην Αφρική δεν ήταν πολύ γνωστή. Οι αποικιακές δυνάμεις στη Δυτική Ευρώπη και οι ιμπεριαλιστές της Βόρειας Αμερικής σίγουρα δεν επρόκειτο να μιλήσουν γι’ αυτό.

Όπου σήμερα αναρωτιόμαστε αν υπάρχει Μοζαμβικανική λογοτεχνία, και γνωρίζουμε τον κύριο εκπρόσωπό της Μια Κότου, με τη βοήθεια του Νίκου Πρατσίνη.Ερχόμαστε σε επαφή με μια χώρα που ιδρύθηκε το 1975, αφού κέρδισε την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία.
Μαθαίνουμε τον Μια Κότου και διαβάζουμε «Τοτελευταίο πέταγμα του φλαμίνγκο».

Ταξιδεύουμε στο Μεξικό και αφουγκραζόμαστε την ανάγκη του συγγραφέα να διατηρήσει μια μνήμη που μάλλον εξαφανίζεται!

Καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα γειωμένα στην ιστορία, με βαθύτερο πολιτικό κι ανατρεπτικό περιεχόμενο.

Κάτοικοι του Macizο, μιας από τις περιοχές με την μεγαλύτερη βιοποικιλότητα του πλανήτη, μιλάνε για την αντίσταση στις εξορύξεις χρυσού.

Η ιδέα για το “Δαβίδ” γεννήθηκε από μια πραγματική ιστορία που αφορά το ομώνυμο γλυπτό του Μιχαήλ Άγγελου. Την περίοδο της ιταλικής Αναγέννησης μεταφέρθηκε στη Φλωρεντία ένα γιγάντιο κομμάτι μαρμάρου, ο Γίγαντας το αποκαλούσαν, το οποίο κανένας μεγάλος γλύπτης της εποχής δεν τολμούσε να το αξιοποιήσει.

Μεταφερόμαστε στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης και της Παρισινής Κομμούνας και σκιαγραφούμε το πορτρέτο του Καμίγ Ντεμουλέν!

Ο αθλητισμός είναι από τα ωραία “δεύτερα πράγματα” στη ζωή, μετά το δικαίωμα στην εργασία, την Παιδεία, την Υγεία και όλα αυτά σε ένα δημοκρατικό περιβάλλον – αναγκαία η επισήμανση γιατί ο αθλητισμός επιχειρήθηκε να γίνει εργαλείο στα χέρια δικτατόρων που είχαν κατανοήσει την εμβέλειά του

Ζώντας τη Ζωή μου, της Έμμα Γκολντμαν σε μετάφραση της Ροζίνας Μπέρκνερ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος

«Είδος ανθρώπου υπό εξαφάνιση»: αναγεννησιακός πολυτεχνίτης, πολιτικό ον, αριστερός χωρίς αγκυλώσεις. Και συγγραφέας που, ωστόσο, δήλωνε θιασώτης της σιωπής·

Συνάντησα πρώτη φορά τον Abel Paz τον Γενάρη του 1996, στο Παρίσι, στην 5η συνάντηση του ευρωπαϊκού δικτύου αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας . 

Ο Juan Villoro είναι διακεκριμένος και πρωτότυπος μεξικανός πεζογράφος, δημοσιογράφος και στοχαστής, με ένα πλήθος ενδιαφερόντων και ενασχολήσεων, από το ποδόσφαιρο μέχρι το ροκ και την ταξιδιωτική λογοτεχνία.